Eimreiðin - 01.07.1959, Qupperneq 53

EIMREIÐIN
195
■l sumrin og sláturvinnu á haustin. Á veturna vefur hún vað-
nial og spinnur fyrir fólk. Hún er ,,undarleg“, að því er fólk
!eSir, en mesta hamhleypa til allra verka. Hún er eina konan
1 sveitinni, sem reykir eins og karlmaður, en hún hefur víst
®ert þ;*ð í mörg ár, því að fólk er löngu hætt að hafa orð á
pvi- Telpunni finnst skrýtið að sjá hana reykja og stelst til
l)ess að líta til hennar.
Hún er reyndar dálítið lík Þorgerði, hugsar telpan. Báðar
ei 11 úökkhærðar og hvassleitar, en eitt er þó ólíkt með þeim,
'’S það eru hendurnar. Þorgerður hefur meðalstóra hönd,
Vlta og tandurhreina af sífelldum þvottum. Þessi kona hef-
111 dökkbrúna hönd, alla skurfótta eftir moldarvinnuna und-
‘Húarnar vikur. Hún heldur utan um pípukónginn og reykir,
SN° að snörlar í pípunni.
Þorgerður kemur inn með kaffibolla á bakka og kökur með
gestinum. Bollarnir eru aðeins einir, svo að hún ætlar
að drekka með sjálf, eins og hún er vön, þegar gestir
ma- Hún sezt á rúmið sitt andspænis gestinum og tekur
N>ð’ að bæta flíkina, sem hún var byrjuð á.
I Áðkomukonan slær öskuna úr pípunni sinni og stingur
nni 1 brjóstvasann, áður en hún fer að drekka kaffið.
1 ,5llg mætti Asmundi niðri við Vör,“ segir hún, um leið og
Ul' hellir rjómanum út í kaffið sitt. „flann var að fara með
lna> vænti ég, og sat á þeirri blesóttu. Það er nú tamning,
fCln Um er vert að ræða, sem ekki er svo sem að spyrja að
herna á Horni.“
lianda
ekki
ar
Ht'm sýpur á bollanum og lítur glottandi yfir til Þorgerð-
en Þorgerður svarar henni ekki einu orði. Jónína grúfir
yfir sauma sína, og telpan þorir ekkert að segja.
i ”ba® má nú segja, að það er málgefið fólkið á Horni,“ seg-
°nan og bítur í kökusneið. „Það er alltaf svo skemmtilegt
v 'ieinrsækja blessað frændfólkið. Hvar er Jónatan? Ekki
Clui ég, að hann sé genginn fyrir ætternisstapa, eða hvað?“
orgerður lítur upp frá saumunum og horfir á systur sína
t onaulik, án þess að svara. Augnaráð hennar er svo kalt, að
v f;unui hrýs lmgur við, og þó hefur hún oft séð hana al-
j. e§a áður. En aðkomukonan er ýmsu vön, að minnsta
°Stl bltnr það ekki á hana.