Eimreiðin - 01.07.1959, Side 55

EIMREIÐIN
197
^ollapörin höfðu staðið. Að öllu þessu loknu sezt hún aftur
I sæti sitt í þögn, og vinnan heldur áfram eins og áður.
Án þess að geta að því gert, fer telpan að brjóta heilann
Urri allt þetta. Hvern á hún að spyrja, hugsar hún. Ekki þýð-
II spyrja Jónínu, hún svarar sjaldan, þegar hún er spurð,
°ö aIdrei nema hún sé viss um, að Þorgerður sé hvergi ná-
'‘e§- Jónatan og Ásmund þýður heldur ekkert að spyrja, og
það’ er ekki um aðra að ræða, því að hún býst ekki við að hitta
Hjallafólkið fyrst um sinn.
Hún lýtur ylir vinnu sína og reynir að hugsa um eitthvað
aunað, en það vill ekki ganga greitt. Það er eins og skuggi
aðkonmkonunnar sé enn þá inni í baðstolunni og þrjózkist
Vl® að fara. Eins og orð hennar endurómi aftur og aftur
°S yilji ekki þagna. Og þrjár konur keppast þegjandi við
'ninn sína, á meðan skuggarnir líða um og þögnin hvíslar.
Iu.
ilm
Soleyjum
m
IV.
Þegar maður er fimmtán ára, á maður erfitt með að festa
'gann við vandamál annarra til lengdar. Dagarnir eru naum-
‘lst nægilega langir til þess að brjóta heilann um framtíð-
"u 0g iáta sig úreyma um ótal ævintýr, sem ef til vill munu
e- Ef hún á frjálsa stund, fer liún út og andar að sér vor-
lnum. Allt er orðið grænt og grasi vafið. Tún er gullið af
og varpinn af fíflum. Baldursbráin er orðin hávax-
°g reinl’anið í kálgarðshorninu ilmar sætlega. Stundum
Slelst hún til þess að slíta upp eitt blað og núa því á milli
‘ Uc a ser. Svo felur hún andlitið í höndum sér og andar að
þ'minum, á meðan hann helzt. Það er líka hægt að leita
j10 íjórblöðuðum smára í smárablettunum. Einu sinni fann
mi fjórblaðaðan smára, og þá gat hún óskað sér. En hvers
j1 óska sér, ef maður á aðeins þrjár óskir og vildi helzt eiga
PHsund? Hún óskar sér sarnt, en sér eftir því á eftir osr verð-
Ur 1 ’ 1 O
■ ‘ uiuggin við. Svo leggur hún smáralaufið inn í sálmabók-
j|'a Sina til minja og reynir að muna, hvers hún óskaði sér.
n að nokkrum vikum liðnum er hún samt búin að srleyma
því. 5 7