Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1959, Side 62

Eimreiðin - 01.07.1959, Side 62
204 EIMREIÐIN Iivaða boðskapar raka og tilfinninga, sem þurfa þykir, og þótt mjög vel felist, hvað nýsmíðin hefur til þess að framkvæma með erindi sín í stað þess, er kastað er. En skyggni ritstjórnar á gagnsemi endurtekningarinnar sést á því, er S. S. segir í rit- dómi um bók Thors Vilhjálmssonar: Andlit í spegli dropans, en þar stendur eftirfarandi, eftir að áður er búið að geta að góðu annarra brátt nefndra stílbragða Thórs og færa þau honum til tekna. ,,Enn skal minnzt á eitt atriði í stíl Thórs, sem er sömu ættar og notkun ltans á eignarfalli og líkingum, en Jrað eru endurtekningar. Víða tekst honum að auka Jrannig spennu frásagnarinnar og áhrifamagn, hamra orð sín í hug lesand- ans. Sem dæmi um slíkan frásagnarhátt má nefna lok XI- kafla og upphaf XII. kafla í Þau: „Hann finnur að liann á að bíða þarna á þessum sama stað og jtangað korni ltún í heitu myrkri til hans. Hún kemur, Iiugsar hann. Komdu lnigsar liann. Þú kemur. Já, hugsar hún um daginn, ég kem. Það er komið langt fram á þennan heita dag þungan og mollulegan og hún hugsar: já, ég kem“.“ Þessi endurtekning skyldra málsgreina á sér mátt og er tæki til mikilla starfa, en sé hún notuð til hlítar, rnyndar hún kvæði, að öðru jöfnu fegurst mál og máttugast, sem orðið getur, en hún gerir ekki ókvæði. Það mætti virðast meinlítið, þótt einhverjir labbakútar eða sóðar sniðgengju sér til léttis reglur um ákjósanlegasta frágang einhvers verkefnis, allra helzt ef verkið ynnist þó til nokkurra nytja, en Jrað er samt ekki skaðlaust neinum, og ]>að er jafnvel ekki öruggt, að allir þeir þyki, séu eða jmrfi að vera einskis verð smámenni og áhrifalaus, sem hrjóta af ser um ljóðform eða aðra listsköpun án ])ess að játa það ambögn, sem eitthvað skortir á auðkenni tegundar sinnar. Bragliða- skortur Jrarf t. d. engu að spilla nema rétti hins óliðaða rnáb til að heita kvæði eða ljóð. Bragliðaruglingur er verri, Jrar sem hann venur menn á að leita takts og áherzlna í því niah. sem skortir j)etta hvort tveggja alltaf öðru hvoru, og freistar til að gæta Jress ekki, Jrar sem það ])ó er, heldur afbaka annað
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.