Eimreiðin - 01.07.1959, Qupperneq 71

EIMREIÐIN
213
ekki fengsamlegar, þótt í hundadagabirtu gerist. Þær hefðu
Ul;itt híða nokkra heilabrotamánuði í umsvari heyskapar-
'Hannsins sjálfs, á meðan hann velti því fyrir sér, hvað eigin-
'ega öðrum gæti þótt að þessum samsetningi og því líkum.
Hefði verið um formfegurð að ræða, þá hefði mátt una við
kana um stund, en jafnvel hennar er ekki krafizt lreldur en
aunarra verðleika.
Svona mál finnst mér eiga að taka út af „Dagskrá", öllum
'ktgskrám funda og Framsóknar ungra sem gamalla.
Svo mætti fara, að einhverjum þætti furðulegt bæði við-
k°rf mitt við listastefnum í heild og tilfærsla ádeilunnar í
greuium mínum. Þar sem upphaflega var hafið máls á frant-
'viðsltt Ásmundar Sveinssonar, en komið niður hjá bókiðju
kún höfð að aðalskotspæni að síðustu.
k-l þá færi nær, að til nokkurs skilnings drægi, skal þess
gvtið, að ég tel hvort tveggja anga af sama illgresi, virðingar-
skorti fyrir fegurðar-viti náunga síns og löngun til að snúa
ut — stundum óverðskuldað — orð fyrir frumleika.
Hér þótti mannslegra að beina máli mínu í fyrstu þangað,
Se’u vissulega virtist eitthvert manntak fyrir, þótt lítt félli
s>nekk minn, en að ráðast þar að, sem mér var allt óljóst
|lrtl’ kvort höfundar eða verk þeirra bæru ekki nógu ömur-
gt sjálfdæmi heim úr vörum eftir litla sölu verka sinna og
minni notkun þeirra.
þó voru þeir ekki hættulausir.
^'^gilega rnikill fjöldi smásærra sýkla getur drepið fíl og
»ljóða“-bækur á einum áratug — þar af margar illar —
^eta> ef þ ær eru að flækjast fyrir uppvaxandi kynslóð, komið
n<Jkkru til leiðar um að skapa framgjörnum unglingum —
of vönduðum — næsta óheppilega hugmynd um, hvernig
du !jóð mættu auðveldust vera í framleiðslu, sem þó væru
ðln og bæru nafn þeirrar bókmenntagreinar, sem verið
hef- - 1
Ur frægust hér um aldir.
eða
k uglar éta grjót með fæðu sinni og hafa þess not sem tanna
Jaxla.
Steinryk fokjarða berst ofan í tyggjandi grasbíti og geng-
r að því
er bezt er vitað nytjalaust, en oft meinlítið niður af
!jeiua aftur.