Eimreiðin - 01.07.1959, Qupperneq 83

EIMREIÐIN
225
mönnum, jDegar til kastanna kom. Og enda þótt hann hefði
heima í þeirra flokki, mundi hann sjálfur hafa rofið J^au
tengsl, færi hann að rökræða það takmark, sem þeim var rík-
ast í muna. Ungi presturinn var utanveltu, en þar sem hann
Vlssi það, þrátt fyrir alúð þeirra og hylli, var það sönnun
Þess, að fyrr meir hafði hann átt heima innan sambandsins.
Hann hlaut að vera utanveltu, af því að hann var prestur.
Hann bar enn þá hlekkina, og Jaeir háðu honum. Hann átti
ser ekki þann eld, er hann gæti varpað á jörðu með kenningu
Sl>mi 0g ieySt j^annig alla úr læðingi.
hresturinn var maður ljós yfirlitum og smálimaður. Svip-
Urmn var göfugmannlegur, og ókunnugir gátu hæglega hugs-
sér, að hann ætti ættir að rekja til embættismanna, jafn-
'H kennimanna; en hann var nú samt einn Jaessara bænda-
S()11a, sem er áskapað að verða bókaormur og allt af á nálum.
Hann hafði aðeins verið nokkur ár í jarestakallinu, en var
þó þegar orðinn vel liðinn. Guðsþjónustur hans voru vel sótt-
ai > °g boðskapur hans var hæfilega blandaður áreiðanlegum
Vlsdómi um jörðina, dýrin, kjör sveitafólksins og kristilegum
iirynjandi, sem áheyrendur hans höfðu mætur á, en hefði gert
l)essa bændur að draumóramönnum, ef Jjeir hefðu tileinkað
Sci *lai|n til mánudagskvölds.
Hann sló í glasið og talaði um þau áhrif, sem J^að hefði
,alt a sig að sjá karla og konur vinna að uppskerunni og
atæklingana tína saman öxin. En hvers virði var kúffull
P1 eskihlaða og auðugt heimili, ef hjarta eigandans var snautt
°k átti ekki pakklæti til handa honum, er setti þungu öxin á
stráin.
j tir viðeigandi kyrrð hélt svo veizlan áfram frjálslegri og
■t'aðasamari. Orð prestsins voru fokin út í veður og vind;
ei' l3au höfðu losað um tunguhaftið, leyst kímnigáfuna úr
c (tngi og vígt mjöðinn, sent eftir var að drekka.
1 resturinn hafði hvað eftir annað ætlað sér að rísa á fætur
U'fara, en beið aðeins eftir ástæðu til Jjess, er athygli hans
eindist að húsfreyjunni. Hún kom gangandi Jrvert yfir stof-
Ula; en í stað asans, sem áður var á henni, var nú komin ró-
Cmi> er prestinn furðaði á. Þegjandi gekk hún til húsbónd-
°g hvíslaði einhverju í eyra honum. Hann sat kyrr litla
15