Eimreiðin - 01.09.1960, Blaðsíða 22

206
EIMREIÐIN
árin. En það ber að hafa í huga,
að það er örðugt að fá heildar-
mynd af nútímahöfundum, sem
rétt nýlega eru komnir fram á sjón-
arsviðið, tíminn á eftir að kristalla
verk þeirra. Ég liefi haft gaman af
að kynnast yngstu skáldunum, þau
eru djörf og sum leitast við það að
vera grotesk og seilast eftir sláandi
samlíkingum og orðasamböndum.
Nýtízku mennirnir í ljóðagerðinni
setja vissulega mikinn svip á bók-
menntir síðustu ára, en kannski
eru það ekki þeirra verðleikar,
heldur hitt, hve hinir láta tiltölu-
lega lítið að sér kveða. Það er ekki
nema ágætt að fá sem mesta fjöl-
breytni í skáldskapinn, en það má
ekki láta nýjungarnar útrýrna liefð-
bundna forminu, svo að það deyi
út. Skáldin eru alls staðar og ævin-
lega að leita að nýjum formum, og
um það er ekki nema allt gott að
segja. Það er alls staðar hægt að
finna töluvert af nýtízkulegum
skáldskap, en í enska heiminum
stefna sum yngri skáldin einmitt
að því að yrkja undir stuðlum, svo
að maður gæti jafnvel álitið að
þau hefðu fundið fyrirmyndir í
gömlu íslenzku Eddukvæðunum —
og þetta er ein nýjungin í þeirra
skáldskap. Og í einu líkjast fræg
nýtízku skáld, útlend, fornurn ís-
lenzkum skáldskap: það getur ver-
ið eins erfitt að skilja þau og drótt-
kvæði.
Mér Jaykir sumt af nýju ljóða-
gerðinni á íslandi vera nokkuð
flatur skáldskapur, Jregar hann er
borinn saman við rímurnar og
dróttkvæðin, sem er saman njörf-
aður kveðskapur, og hefur við-
haldið og eflt málsmekk Jrjóðar-
innar gegnurn aldirnar. Annars
gladdi það mig að lesa Rimnavöku,
safn nútíma rímnakveðskapar, sem
Sveinbjörn Beinteinsson hefur tek-
ið saman. Þessi bók sýnir, að ís-
lendingar kunna enn að yrkja rím-
ur; hver hefði t. d. látið sér detta
Jrað í hug um unga Reykjavíkur-
stúlku eins og Drífu Viðar, Jx') ekki
komi eins á óvart að sjá þar nafn
Tryggva heitins Magnússonar list-
málara, svo að einungis tveir höf-
undar séu nefndir. Rímnakveðskap-
urinn er skemmtileg íþrótt, og vel
þess verð, að viðhalda henni, enda
ekki til betri málsæfing en að glíma
við rímnahættina. Ef ég mætti gefa
ungu skáldunum ráð, mundi eS
vilja segja þeim þetta: Spreytið
ykkur á dróttkvæðum og rímum-
Á því lærið Jrið geysimikið, °S
verðið á eftir fær í flestan sjó. Ef
menn rifja upp fyrir sér Kvceða-
kver Kiljans, þá er andi þess "
eins og andi tízkuskáldskapar oft "
groteskur, en sá andi er hvergi eins
hreinræktaður eins og í íslenzku
rímunum. Því hygg ég, að Dagui
Sigurðsson ætti að fara í rímur.
Jregar hann hefur lært allt af sur-
realismanum og Alfreð Flóka."
Þegar liér var komið vikum vér
talinu að öðru efni. Stefán Ei°'
arsson liefur um mörg ár verið 1
ritnefnd félagsins Tlie American
Scandinavian Foundation, en þa
gefur út tímaritið American $can'
dinavian Review og hefur unm
mjög merkilegt starf með útgáfu
og kynningu norrænna bókmennta
meðal enskumælandi þjóða. Er v