Eimreiðin - 01.09.1960, Blaðsíða 29

EIMREIÐIN
213
manna koma frá brotnum heimilum. Hjónaskilnuðum og barna-
glæpurn fjölgar samliliða. Og báðum fjölgar miklu hraðar í borgum
en sveitum.
Augu manna hafa tekið að opnast fyrir áhrifum dansskemmt-
ana. Stöðugt er mikill áróður rekinn fyrir þeim, jafnvel af sum-
um bindindismönnum. En versta liegðunin er einmitt i sajnbandi
yið þessar skemmtanir og þetta er ekki lengur hægt að fela. Þegar
sannorðir menn segja frá, þá kemur þetta fram í fréttunum, þótt
þeim þyki það leiðinlegt. Það staðfestist einnig af fréttum frá lönd-
unum fyrir austan járntjald. Glæpir, jazzmúsik og dansæði eru
þar samferða, svo mönnum dylzt ekki sambandið. Og á Vesturlönd-
um er það æði, sem grípur stóra hópa, oftast í sambandi við ákveðn-
ar gerðir af æsandi músik, dansmúsik undir ýmsum nöfnum.
Yfirlit yfir erlend blöð sýna að frá slíkurn samkundum berast jafn-
an illræmdustu fréttirnar. En sálir barnanna eru búnar undir
þetta áður með sjónvarpi og útvarpi.
Þá nægir ekki lengur þótt heimilin séu góð. Sjónvarp, kvikmynd-
lr, glæparit og skemmtanir leggjast á eitt til þess að vinna að af-
vegaleiðslunni, beint og óbeint. Og heimilin lúta í lægra haldi.
Drykkjuskapurinn veldur miklu illu, en sú vísa hefur verið svo
oft kveðin að menn hafa notað liajia til að afsaka allan annan ósóma.
Og það er ekki rétt. Hins vegar er áfengismálið mesta vandamál í
voru þjóðfélagi að svo miklu leyti sem vér fáum séð.
Sjónvarpið hefur sterk áhrif í þá átt að ala menn upp til ofbeldis.
Ahrifin eflast við það að menn bœði sjá og heyra ofbeldisverkin i
sejm. Sum verk eru unnin nákvæmlega á sama hátt og þau hafa
verið sýnd á tjaldinu. Æsingurinn smitast yfir á börnin og getur
það jafnvel gegn urn útvarp. En þegar æðið hefur höndlað sálina,
þá eru róleg og skyjisamleg álirif útilokuð. Þar með útilokast einnig
ahrif hinna fögru lista, Ijóða, tójúistar, leiklistar, lesturs og flutnings
fagurs rnáds. Margir hinna jazzóðu hafa viðbjóð á þessum fögru list-
Urn, sem tala til hjartans og sálarinnar.
Eldri kynslóðin hefur fyrst afkristnast og síðan afsiðast. Þess
Vegna er hún þögul um flest það er að siðgæði lýtur. Og það er
ekki siðleysið, sem hrellir liana, heldur lögleysið. Þegar lög eru brot-
á manni sjálfum, þegar maður er barinn eða rændur eða brot-
lst er inn, þá vakna menn og þykir atferli þetta í frásögur færandi.
Siðgæðið hefur verið kennt kynslóð eftir kynslóð með fyrirmynd-
um fyrst og fremst, en einnig með orðum og skýringum, greiningu