Eimreiðin - 01.09.1960, Blaðsíða 39

Smásaga
eftir
Karl ísfeld.
að koma með sér. Heimsóknin
leit sakleysislega út á yfirborðinu,
ef við vorum tveir, og auk þess var
eg sá ólíklegasti maður, sem hugs-
‘lst gat, til þess að njóta hylli Lofn-
<u- Ég átti því að vera einskonar
s‘ðferðisvottorð.
Við vorum komnir upp í tröðina,
Sein lá heirn að bænum, og þetta
Var stór og reisulegur torfbær með
nuirgum burstum. Þegar við geng-
Urn upp varpann, komu tvær
stálkur út á hlaðið og heilsuðum
þeim. Önnur þeirra var dóttir
Undans og vinkona félaga míns.
. 111 var með giftingarhring og virt-
!St dálítið eldri. Dóttir bóndans
r°sti ástúðlega framan í félaga
ntlnn, en lét sem hún sæi mig ekki.
, 1 buðu okkur inn í stofu, fóru
an út stundarkorn, komu aftur
báru fyrir okkur skyr og rjóma.
. lagi minn brá vinstúlku sinni á
eilltal snöggvast, settist síðan við
Qrði(S, 0g þggar þær voru farn-
‘,r út aftur, sagði hann:
" Konan með hringinn er mág-
kona vinstúlku minnar, gift syni
bóndans, sem er verzlunarmaður
inni á Eyri. Hún er hér hjá tengda-
fólki sínu með börnin í sumar sér
til hressingar. En það kostar það,
að nú verður að berjast á tvennum
vígstöðvum.
— Hvað áttu við?
— Það vekur grun, ef dóttirin
hverfur ein af bænum. Mágkonan
verður að vera með í púkkinu, og
þú verður að sjá um hana.
— Það var ekki með í samning-
um, sagði ég.
— Þú ferð ekki að renna, fyrst
á liólminn er komið, sagði hann.
— Verst hvað þú ert ekkisen mikið
dauðyfli. Ég sárvorkenni konunni.
En það verður að hafa það. Erind-
inu verð ég að skila, og þú hefur
lofað að vera mér innan handar.
Það er búið að koma því svo fyrir,
að við soíum úti í hlöðu í nótt, en
þær fara í berjamó. Svo læðast þær
inn til okkar, þegar þær eru búnar
að tína berin. Og ef þú ætlar ekki
að borða meira af skyrinu, þá för-
um við út í lilöðuna.
Við gengum norður grænt snoðið
túnið, sem hafði nýlega verið sleg-
ið í annað sinn.
— Annars ætla ég að ráðleggja
Jrér að láta mágkonuna í friði, sagði
félagi minn á leiðinni út í hlöðuna.
— Ég er nefnilega fyrirfram viss um,
að það þýðir ekkert fyrir þig að
reyna að gera hosur Jjínar grænar
fyrir henni. í fyrsta lagi er Jjetta
afar skírlíf kona, í öðru lagi ert
þú guðsvolaður aumingi í þessum
sökum, og í Jjriðja lagi get ég trúað
]>ér fyrir því, að ég hef hugsað
mér að góma hana sjálfur einhvern