Eimreiðin - 01.09.1960, Blaðsíða 42

226
EIMREIÐIN
Hættu að horfa upp í himininn!
Hann er svo langt í burtu. I.íttu
nær þér.
Þögn.
— Heyrirðu nokkuð? spurði hún.
— Hvað svo sem ætti maður að
heyra? Það er blæjalogn úti og
hundarnir sofnaðir á bæjunum.
— Ég á ekki við svoleiðis hljóð,
sagði hún. — En heyrirðu ekki
pískrið hérna inni í hlöðunni?
— Það er alltaf músagangur í
hlöðum.
— Nei, það er ekki músagangur.
Það eru þau.
— Þau hver?
— Mágkona mín og hann. Hver
önnur?
— Já, þú hefur ekki hlustnæmi
á annað en hina jarðnesku músik.
En ég hlusta á söng hnattanna. Það
er dýrleg tónlist.
Þögn.
Eftir ofurlitla sund heyri ég
skrjáfa í heyi og finn, að einhver
færir sig nær mér. Svo var hvíslað:
- Ertu fífl?
— Venus er ekki sérlega skær í
kvöld, sagði ég. Ég hef oft séð hana
með bjartari ljóma.
— Skilurðu ekki, að ég er að
reyna að koma þér til, dauðýflið
þitt?
— Æ, vertu ekki að ofreyna þig.
Auk þess sé ég á festingu himins-
ins, að tvíburamerkið hefur slæma
afstöðu. Bezt að eiga ekkert á
hættu.
— Finnst þér ég kannske of
gömul, þótt ég sé fimmtán eða sex-
tán árum eldri en þú. — Ég er þó
ekki nema þrjátíu og fimm ára.
Finnst þér ég of gömul, ha?
— Ljósið frá Pólstjörnunni e1'
fimmtíu ár á leiðinni til jarðarinn-
ar. Og frá sumum stjörnum meira
að segja þúsundir ára. Nei, á mæh-
kvarða eilífðarinnar eru þrjátíu og
fimm ár ekki mikill aldur, jafnvel
ekki á kvenmanni. Og ég veit u®
pilt, sem gerði sér gott af einni
fertugri, vorið sem hann fermdist!
— Hættu að glápa upp í loftið-
Líttu heldur á mig! Sjáðu brjóst-
in á mér! Sko lautina milli þeirra!
— Um landslag á öðrum hnött-
um veit ég ekkert, nema hvað mer
er sagt, að það séu fjöll á tungl-
inu og skurðir á Marz. En ég þekki
landslag á svolitlum parti af
hnettinum okkar, og ég hef séð
bæði Kerlingarfjöll og Kiðagil-
Nei, kvenmannsbrjóst eru ekki
landslag, sem hrífur mig.
En hvað þú talar skrýtilega! Og
af hverju gónir j^ú alltaf upp 1
himinn? Hvað þykistu sjá þar
núna?
— Ég sé, að Hrúturinn er geng"
inn inn í Meyjarmerkið og Nau1-
ið gegnum Fjósakonurnar. Þá el
komið mál að sofa.
— Aldrei á minni lífsfæddri ævi
hef ég þekkt einkennilegri glóp e11
þig. Eða langaði þig kannske 1
hina og ert svo afbrýðisamu1'>
greyið?
— Láttu mér ekki verða flökm •
— En því ekki að hefna sín, e
þú ert afbrýðisamur. Eða er annar®
ómögulegt að tala við þig í alvöru
Ég leit á hana, í fyrsta skipti síð
an hún kom inn í hlöðuna,
_,o J*
virti hana fyrir mér. Þetta v
mjög lagleg kona og hafði sýnileSa