Eimreiðin - 01.05.1961, Blaðsíða 44

132
EIMREIÐIN
þjónninn, hafði ein ósköp að gera,
en gaf sér þó tíma til að babla setn-
ingu og setningu á íslenzku — á
stangli. Hann kann að bölva á ís-
lenzku.
Það hafði gerzt ntikill viðburður
í borginni. Skáldið var komið á
staðinn. Það hafði lilaupið feikna
fiðringur í alla skáld-skeggja ný-
lendunnar, jafnt alskeggja, hálf-
skeggja, sem hýunga. . .. Svo höfðu
þeir fengið ádíens, skáldið hafði
setið á Dom hinunr nregin við göt-
una. Það er borgarlegur staður af
betri enda, þrenr klössum fyrir of-
an Select. Þetta lrafði orðið stór-
kostlegt sanrtal, sfinxin lrafði talað
í stuttum, óræðunr setningum,
skeggarnir bara hlustað, aldrei
þessu vant, því að þeir eru annars
vanir að rífast, og vafalaust eiga
þeir eftir að rífast um, hvernig
túlka beri orð sfinxins. Senn tókst
þó bjórnunr að konra hugarástandi
skeggjanna í sanrt lag, og þá fóru
að koma nranneskjulegar sögur í
leitirnar, því að sumir skeggjanna
lrafa afbragðs kímnigáfu, en lrafa
lrins vegar megna fyrirlitningu á
óskáldum og ekki-akadenríkerum
og kunna margar sögur af slíkum
fyrirbærunr og þeirra lrátterni. . . .
Fyrsti skeggi segist til dænris nýlega
hafa hitt eitt íslenzkt fenómen,
sem hafi verið búið að vera í fimm
daga að leita að Bastillunni, því
það hafi svo mikinn áhuga fyrir
byggingarlist. Hann segir, að sama
fenómen hafi lritt Skáldið, og hafi
þá eftirfarandi samtal átt sér stað:
Skáldið: „Ja so þér komið frá
Ítalíu, sáuð þér ekki margt fallegt
í Róma?“
Fenómenið: „Jú, voða margt í'd‘'
legt!“
Skáldið: „Hvaða kúltur-mon11'
ment sáuð þér fegurst í Rónra?“
Fenómenið: „Coloseunr."
Skáldið: „Já einmitt, sko, so :li')
Coloseum appeleraði til yðar?“
Fenómenið: „Já, en það hetu>
bara skenrnrst svo nrikið í stríðim1-
. .. Skeggi númer tvö hafði hiú
annað íslenzkt fenómen. Það va
rambandi unr allar götur Parisí*1
og meira að segja að leita að e1’1
hverjum snefli af nrenningt1 'l
hægri bakkanunr! Fenómenið v‘ý
með fullt fang af bókum — þar
nreðal „París í gegnunr aldirnat >
„París að næturlagi", „Sjáið PallS
á tveim dögum“ og „Listir í Pai'is ■
— Fenómenið var alltaf að rekast a
fólk í umferðinni, þegar það val
að blaða í bókununr sínunr, og l1'1
að missa bækurnar og að ferfætla^
í allri umlerðarflækjunni \'ið 11.
tína þær sanran. ... Svo var ekk1
stundlegur friður fyrir fenómel1
inu, senr endilega vildi sjá fr^f
fólk. . . . Svona til að greiða Ihþ
eitt leið hans, var honunt ben1
tvo skítuga karla og sagt, að þelta
væru þeir Picasso og Matisse
morgungöngu.
. .. Skeggjar hafa hins vegal
miklar mætur á orðheppnunr aka
demíkerum. Þriðji skeggi ku1111*
þessa sögu um einn slíkan landa;
Hann hafði verið eitthvað v1^
skál, og lögregluþjónn vék sér a
honum og sagði:
„Þér eruð drukkinn."
Séníinu varð ekki svarafátt 0?
gengdi:
„Já, og þér öfundið mig.“