Eimreiðin - 01.05.1961, Blaðsíða 52

140
EIMREIÐIN
miðnættið, kvöddu gestgjaí'ann
innvirðulega, lítið eitt hreifir af
viskíinu. Jóhann og Gunnar hinkr-
uðu við í forstofunni eins og veniu-
lega áður, meðan þeir áttu allir
þrír heima í sarna bæjarhluta.
Gunnar var með bílinn sinn.
— Nú fer ég ekki lengur í sömu
átt og þið, heldur þveröfuga, sagði
Hermundur og brosti.
— Jæja. Já, það er einmitt það.
Þá kveð ég þig bara — og Jrakka
þér fyrir veturinn.
Þeir kvöddu fráskilda manninn
með handabandi. Hann tók hatt
sinn og frakka af snaganum og fór
sér hægt að öllu.
— Heyrðu, sagði Karl, þegar hin-
ir voru farnir, liggur þér nokkuð á?
Gætum við ekki spjallað saman
stundarkorn og kannske fengið
okkur eina skák?
— Ójú. Jú, það er allt í lagi,
anzaði Hermundur, ef þú vilt.
Hann liikaði andartak, fór svo úr
frakkanum og hengdi hann upp
aftur.
Karl kom með viskídreitil, sem
hann hafði átt í annarri flösku og
hellti í glösin hjá Jreinr.
— Jæja, Hermundur, svona fór
Jtetta Jtá hjá ykkur Stínu.
— Já, annað var ekki liægt,
sagði Hermundur.
„Mér skilst það hafi verið geng-
ið lagalega frá þessu i gær, var Jrað
ekki?
— Jú, Jrað var það.
— Nú, Jrá er Jretta búið og gert,
sagði Karl vingjarnlegri röddu,
sem var honum eiginleg. Kannske
ættum við ekki að minnaþt á
Jtetta framar. Annars veiztu, að ég
get rökrætt án Jress að deila. Mel
hættir sjaldan til að deila á aðra
menn.
— Ég veit það, samsinnti HeI'
mundur.
— En ég hef átt erfitt nieð a
skilja, hvers vegna þetta þurfti a
fara svona. Þið eruð bæði ág*tlS
manneskjur, Jrú og systir mín, °o
búin að vera í hjónabandi í Jarettaþ
ár. Heldurðu, að þetta hefði
getað lagast?
— Fólk getur breytzt. Ég hel j
að Jretta hefði lagast eins og l,u
segir.
— Fólk breytist sjaldan ýkja nhh
ið eftir að það er komið af
skeiði. Ég á við, að mér finnst htC
skiljanlegt, að viðhorf hjóna hv°is
til annars á þrettán ára hjúskap31
tímabili sé allt annað fyrstu át*1’
af slíku tímabili en það er h1'1
síðari.
— Samt virðist Jtað geta verl
Jsannig, sagði Hermundur. ^
— Það fór lengst af vel á 111 e.
ykkur systur minni, var Jrað ekh1’
— Ojú, ætli það megi ekki te J
ast eftir Jrví sem gerist.
— Já, sagði Karl eftir að haj
setið hugsi um stund — allt ÞaU^.
að til systir mín veiktist og '
fjarverandi frá heimili sínu á hiesS,
ingarhæli um hálfs árs skeið-
var Jtað, að þú komst í kunnh1? .
skap við liana ... æ, ég man ald
hvað hún heitir. En þurfti þelt‘
að verða nema smávegis ástarS'
týri, sem hent geta gifta inentl'
Þögn. , .j
— Ég á við, að slík æVintJ.j.
gleymast oft fljótt af báðum a
um. Hins vegar hljóta það að '