Eimreiðin - 01.05.1961, Blaðsíða 75

EIMREIÐIN
163
við
}1Ugi)' n eins og þeii- hefðu ekki
seril ^ld Um myrkrið og sortann,
lCgriRru,ði yfír sál hans. Af klunna-
liop-jr'v nær^ætln hofðu þeir látið
seill * ri®a a ljóð hans, á það,
dýr Var llngerðast, brothættast,
ast T*tast °S honum óbætanleg-
lj%SnaÖfðU tCkÍð frá h°nUm
gerf.etta hetðu þeir átt að láta ó-
aftUr tautaðl ég, þar sem ég gekk
hafa llarn 1 myrkrinu. „Þeir
niVrf m^rt <jð hans. Þeir liafa
ntesta ljóðskáld vort.“
F *
éa Qt *! ,eða tveim árum síðar gisti
égn,a„,.a5ég
hiálna i a ^611 Key, vini og
Ur>óa y,ehu.attra sænskra rithöf-
ar viíciT mnl tö8ru smáíbúð henn-
jT Vathallarveg.
••Líttumynclab01c' la Þar frammi.
bentí a’ sa8ðl hún eitt sinn og
tekinnaa«ynd, af manni’ sem var
nauðrara,reskjast’ var shöllóttur,
-harna & U1 og mjöS feitur.
at FrödfngUrðU Séð mynd at Gust‘
hetta var •,*
uiaður ‘ að Vlsu alltigulegur
aiigu hafði ákaflega falleg
mig a* n, Sanit kom það illa við
ist enn Sk°ða myndina- Ég minnl-
inu döktStUdentSÍns me® hárlokk-
svípinn ,a. þrjóskulega Byrons-
mjög á'sjá?1 hafðl hann látið svo
ég. wjj ®etlu ekki verið,“ anzaði
v*ri a?n litur ut eins °g hann
„Æsk ?Ur'“
hefur utÍ°minn er horfinn, enda
Uióðirin31111 Cnzt itta,,< sagði hús-
£
puiði, hvernig Gustaf Frö-
ding farnaðist nú. Hún kvað hann
búa í Uppsölum með Cecilíu, eldri
systur sinni, og var hann sagður
mjög orkulaus og daufur. Hann
liafði því nær ekkert fyrir stafni.
Hann þóttist sífellt heyra raddir,
sem hvöttu liann til þess að gera
allan skrambann. Stundum liafði
hann orðið að fá hælisvist.
„Þessi lögsókn hefur orðið hon-
um reiðarslag," sagði ég. „Heldur
þú, að hann nái sér aftur, hon-
um verði þess auðið að yrkja
framar?“
Ellen Key anzaði ekki spurningu
minni, en beindi spurningum til
mín.
„Þú þekkir sjálfsagt Idu Back-
mann?"
„Idu Báckmann? Hver er hún?
Hví skyldi ég þekkja hana?“
„Ég hélt, að hún væri frá Verma-
landi eins og þú.“
„Það getur vel verið. Ég fluttist
þaðan fyrir löngu.“
„Hvað sem því líður, þá flaug
mér liún í hug, þar eð hún telur
víst, að Gustaf Fröding muni
batna.“
Því næst sagði Ellen Key mér frá
því, að undanfarin ár liefði Ida
Báckmann verið bezta vinkona
Gustafs Frödings og Cecilíu, syst-
ur hans. „Hún er lítil vexti, kát,
fyndin og einkennileg kona. Hún
styttir Gustaf Fröding stundir, og
honum fellur vel návist hennar.
Hann er ekki í þingum við hana,
að minnsta kosti eru þau ekki heit-
bundin. Hún hefur verið ákaflega
hjálpfús við þau systkin, lagt sig
í sölurnar fyrir þau og ekki sézt
fyrir. Hún er kennslukona í