Eimreiðin - 01.05.1961, Blaðsíða 86

174
EIMREIÐIN
Ragnar, að hann hefur kannski
skít í annarri hendinni og gullsand
í hinni og sullar svo öllu saman.
Svona.
Málarinn laust harkalega saman
lófum til að sýna livernig saman
rynni gull og skítur.
Segirðu þetta ekki vegna þess að
Ragnar hefur dálæti á fleiri verk-
um en þínum?
Málarinn horfði strákslega á mig:
Neí, heyrðu góði. Þú hlýtur að hafa
fengið fyrirframgreiðslu nýlega.
Eigum við ekki að byrja. Ég á
kannski eftir að tala betur urn
Ragnar — seinna.
Fékkstu sæmilegt að éta í upp-
vextinum?
Hvað sýnist þér?
Þú ert með stærstu mönnum, en
ég hélt kannski að allt koníakið
sem þú hefur drukkið hefði gert
þig svona bústinn. Sagan segir að
þú hafir drukkið magn sem dyggði
til að fleyta tundurspilli.
Málarinn setti upp gleraugun.
Munnurinn var lokaður og sá ekki
í gullið, en það var hlátur í augun-
um: Þetta hefur Ragnar sagt þér — í
jeppanum. En ég fékk sæmilegt að
éta, það máttu bóka. Heimilið var
mitt á milli þess að vera fátækt og
bjargálna, en viðurværið var fábrot-
ið á þeirra tíma vísu, slátur, kæfa,
rúgbrauð, mjólk — og svo bölvaður
hafragrauturinn. Faðir minn var
aftur á rnóti svo aðþrengdur í upp-
vextinum, að ef hann rakst á lneið-
ur þá át hann bæði eggin og ung-
ana. Heimilisbragurinn var líkast-
ur því sem gerist í sveitum. í Polt
inu var slátrað á haustin; korn''11’
og salt keypt í sekkjum, stein0'1^
í tunnum og haframjölið geyi"1
gríðarstórri kistu í kjallaranuffl-
Málarinn hló: Ég man nieii'a a
6
segja eftir hesti í kjallaranuffl- °
það læðast að mér fleiri myndi> 11
þessum kjallara. Það tíðkaðist a
tveir menn voru um kaup á stel11
r kra”1
seifl
olíutunnu, og þá var settur
á hana, Ijómandi laglegur kraffl
ég hafði lengi ágirnd á. Svo töpP
uðu karlarnir steinolíunni, Pe^
um dýrmæta vökva, á brúsa, *.
legir í bragði, og ef það koffl *'
að nokkrir dropar lækju með k1'1^
að
anum og settust í löggina, þa v
karlarnir nvi ekki aldeilis á þvl
þessir dropar færu til spillist
skiptust á að sjúga Jretta upp
og spýttu því síðan í brúsana-
oi
í sig
Svö113
yfirgengileg var nýtnin, en
Iffl11
vörU
spratt al nauðsyn, lífskjörin
Jrað bág að fólk var knúið til ýtrl'*t3
ráðdeildar, en broslegt var P°
stundum. Ég man líka eftir P.^
— í kjallaranum — með heljarffl1^^
reislu, vigtandi sama saltið dage ^
dag og var þungur á brúnina-
hafði hann „helvítis kaup111 t
allI'|
inn“ grunaðan um að hafa l1'1 ^
saltið með vatni, og nú reið a
fylgjast með hvort það léttist.
Voru bækur í húsinu? jj
Bækur? Guð hjálpi þér. Ég l0
ekki eftir nerna þremur, Valdi'11^,
munki, Brazilíuförunum og paS *
sálmunum, og kæmi það fy111 (li
maður heyrði kveðskap, þa r
það eintóm saknaðarljóð og
kvæli eins og allir og allt helð1
af verið að drepast. Þá orti ég Pe