Eimreiðin - 01.01.1969, Qupperneq 50

32
EIMREWIN
í röð hinna beztu bóka, er hann
hafi lesið.
Að lokinni úthlutun lista-
mannalauna liefjast venjulega
deilur um úthlutunina. Þetta er
nokkurn vegin árvisst íyrirbæri.
Einum finnst, að einhver hafi
fengið of mikið, en annar of lítið
og sá þriðji hafi verið settur hjá.
Sumir bera jafnvel í munni sér,
að listamenn séu flokkaðir eftir
pólitískum litum og, að úthlut-
unarnefndin hafi meira augna-
yndi af einum lit en öðrum.
Það er víðsf jarri mér, að varpa
nokkrum skugga á störf téðrar
nefndar. — Það er hvort tveggja,
að ég ber lítil kennsl á störf þessa
fólks, sem nefnd þessi er að verð-
launa, sem og liitt, að ég hef
fremur lítinn áliuga á því fyrir-
bæri, sem kallað er list.
Þar af leiðir, að mér er það
alger ráðgáta hvernig nefnd sú,
er hér kemur við sögu, fer að
|dví, að þekkja t. d. sextíujmsund
króna höfund frá þrjátíuþúsund
króna höfundi — eða hvernig
hún fer að greina þrjátíuþúsund
króna höfund frá hinum, sem er
ekki einu sinni þrjátíu þúsunda
virði?
Trúin er sannfæring um það,
sem maðurinn ekki sér, segir
postulinn. Við verðum að trúa
því, að margnefnd nefnd, hafi
uppgötvað einhver þau lögmál,
er geri henni kleyft, að reikna
út eiginleika og afkastagetu
manna til listsköpunar með ekki
minni nákvæmni, en slyngur
ráðanautur flokkar kýr á sýn-
ingu eftir mjólkurmagni þeirra
og fleiri eiginleikum.
í mínu ungdæmi heyrði ég
stundum talað um skáld af guðs
náð. — Mér skildist, að enginn
gæti orðið skáld, að minnsta kosti
ekki gott skáld, nema náð guðs
hvíldi yfir honum, — og að hann
gæti fengið innblástur að ofan.
Mér skilzt, að nú leggi menn
mjög lítið upp úr innblæstrinum
— og að guðs náð skifti í raun-
inni engu máli, jafnvel ekki fyrir
þá, sem fást við að setja saman
skáldverk guði til dýrðar.
Nú skiftir það öllu máli, að
menn fái nægilega starfsþjálfun
og starfsaðstöðu. — Annars er
þetta voðalega orð — starfsað-
staða — að tröllríða hverri mann-
legri athöfn í okkar landi. Eng-
inn virðist geta neitt, sökum
vondrar starfsaðstöðu. Vísinda-
menn og listamenn virðast þó
vera fremstir í flokki og ötulastir
að berja lóminn.
En nú hefir verið tilkynnt, að
nokkurri upphæð verði úthlutað
til listamanna, sem starfsstyrkj-
um. Við skulum vona, að það
bæti starfsaðstöðu þeirra sem þá
hljóta, og að þeim hinum sömu
auðnist, að leggja fram umtals-
verðan árangur í þeirri listgrein,
sem þeir lielga krafta sína.