Eimreiðin - 01.01.1969, Blaðsíða 82

64
EIMREIÐJN
Við hverfum frá Skaga eftir nokkurra stunda viðdvöl, harla
ánægð með okkar för og ríkari að myndum og minningum. Varla
höfum við ekið nema hálfa stund, þegar syrta tekur ískyggilega í
lofti. Leiðin liggur um uppgrædd heiðalönd, þar sem á skiptast
akrar, skógar og beitilönd. Hér er kúarækt rnikil og stórar hjarðir
á beit. Við ökum þvert yfir skagann á nýjan leik og komum aðeins
við í fiski- og baðstrandarbænum Lpkken á vestursröndinni. En
lengra endist ekki þurra veðrið. Von hráðar steypist regnið úr
loftinu og þrumur drynja í skógum og eldingar leiftra í lofti.
Þetta er óskemmtilegt ferðaveður, en þá kemur á daginn, að pilt-
unum er þetta ný reynsla. Svona hamförum hafa þeir aldrei kynnzt,
slíkt óskapa þrumuveður er þeim algerlega nýtt fyrirbæri. Það er
óttablandin hrifni í svipnum, þegar þeir horfa á ljósrákir elding-
anna kljúfa kolsvartan himininn. Svo lengi lærir senr lifir.
En ég lofa upphátt og í hljóði prestinn í Álaborg, sem lét
okkur sjá Skaga í indælisveðri, þrátt fyrir allt. Betri fyrirgreiðslu
og þjónustu gátum við varla vænzt.
En bezt er að eiga góða heimvon í Lyngbæ, þar senr full karfa
af þurru brenni bíður við ofninn.