Eimreiðin - 01.01.1969, Qupperneq 92

74
EIMREIÐJN
Satt er það, sem sagt er, að lengi
skal manninn reyna. Ekki hugði
eg þig slíkan afreksmann, sem nú
er fram komið. Munu fáir þínir
líkar þeir, sem nú eru uppi.
Grettir: Ekki mun traust þitt á
mér hafa verið það mikið, að
erfitt væri upp að fylla, en satt
er það, að fyrst reynir á kapp-
ann, þegar á hólminn er komið.
Og hafa hér að vísu gjörst tíð-
indi nokkur.
Þorfinnur: Það mæli eg nú til þín,
er fáir munu mæla til vina sinna,
að eg vildi að þurftir eitthvert
sinn manna við og vissir þú þá,
hvort eg gengi frá þér fyrir
nokkrum manni, ella fæ eg ekki
launað þér sem vert er. En fremst
skaltu haldinn minna manna
meðan þú vilt þiggja.
Grettir: Þegið hafði eg fyrr af þér
mannvirðing nokkra, ef boðin
hefði verið, en þó mun eg þiggja
vistarboð þitt enn um sinn. En
ferð hef eg hugað bráðlega á
fund Þórkels bónda á Sjálfti.
Þorfinnur: Þá er þú ræðst héðan
til burlferðar, skulu þér og til
reiðu peningar og annar farar-
eyrir svo mikill sem þú vilt á
kjósa.
Grettir (þungbúinn): Lítt hirði eg
um fémuni þína, nema til skot-
silfurs, en það ætla eg, að írænd-
um mínum úti á íslandi muni
þykja eg helzt til lítið til jarð-
teikna um þá atburði, er hér
hafa orðið, þótt eg færi með
sjóð nokkurn. Er eg og ekki
auðshyggjumaður.
Húsfreyja: Þess minnist eg nú, að
þá er Grettir bar fram gripi þá,
er hann sótti í haug Kárs hins
gamla, að honum stóð mjög hug-
ur til sax þess hins góða, er hann
hefur nú svo frækilega borgið
með heiðri mínum og sæmd
þinni, Þorfinnur, bóndi minn.
Þorfinnur tekur saxið): Vel er til
mælzt, enda skal nú ekki lengur
undan draga. Tak þú saxið,
Grettir, ættargrip vorn og njóttu
svo vel sem þú hefir drengilega
til unnið. (Fær Gretti saxið).
Grettir: (Glaður, bregður saxinu,
gengur fram).
Fékk í fyrna dökkum
(féll draugur), tekið hugi
sax Jjað seggja vexir.
Súr hyr lestir báru,
og skyldi mér aldrei
alms dyrr logi hjálmu
ítum hættur, ef ættak
angurs hendi fyrr gangur.
Tjaldið.
V. ÞÁTTUR.
Fyrsta atriði.
Stofa Þorkels á Sjálfti. Þorkell
bóndi og nokkrir heimamenn eru
í stofu. Grettir liggur á fleti með
feld yfir sér. Björn kemur inn.
Björn: Eg segi góð tíðindi, Þorkell
frændi. Höfum við nú fundið
híðið bjarnar þess hins grimma,
er eytt hefir fé voru nú um hríð.
Þorkell: Mæl þú manna heilastur.
Er mikils um vert, að bólstaður
dýrsins er fundinn. Þótt hinn
hluturinn sé eftir að vinna Joað.
Eða hvar segir Jiú felustað þess
vera?