Ægir - 01.07.1907, Blaðsíða 9

ÆGIR.
5
Hann ætlar að koma netjunum sinum undir ís-
inn------i sjóinn. Pví að Arni væni veit, að
fiskurinn getur líka lit'að undir ísnum. Og altaf
er vonin lians vakandi. Hún gerir lifandi síld
úr ísflísunum, sem lirðkkva upp úr vökinni.
Og Árni væni lierðir sig að höggva--------»Ein-
hver verður að brjóta ísinn.«
Og Árni væni rær oft með línu og handfæri,
þó enginn annar geri það. Oft hefi eg séð liann
standa í bátnum sínum, aleinan — og keipa
færinu, þó allir aðrir sjómenn væru í landi.
Og þegar Árni væni aflar eitthvað, þá fer liann
með veiðina í land og selur þeim sem sváfu,
þegar hann lagði frá landi. Stundum er veiðin
svo lítil, að engum þykir borga sig að »leggja
út á djúpið« með honum. En Árni væni lofar
guð fyrir lítið. Hann er innilega ánægður, ef
liann fær eitthvað, þó það sé minna en hann
vænti. Ef hann finnur, þó ekki sé nema —
síldarhaus í netinu sinu, þá þykir lionum það
»góður votturw. Hann veit, að höfðinu fylgir
vanalega eitthvað meira. Og þá hefir fleira cn
eitt verið við netið hans i nótt. Og alltaf er
vonin lians vakandi. Hún bætir aptan við höf-
uðið, því sem af var tekið. og skapar margar
heilar sildir úrstráunum ogruslinu, sem í netið
hefir borist. Og .Arni væni sökkur netinu sínu
aftur — í sjóinn. Því hann veit að fimm brauð
og tveir fiskar« geta mettað margan mann, ef
vel er á haldið.
En þegar Árni væni kemur með milda veiði
eftir langt afleysi, þá þjóta menn á stað með
veiðarfæri sín — hver sem betur getur. Því
það er öllum Ijóst, að ekki á Árni væni allan
sjóinn — og því síður alt, sem i honam er. Og
stundum afla þeir ekkert. Þvi Árni væni var
búinn að selja fiskinn, sem liann liafði fengið,
jneðan veiðarfæri þeirra lágu í landi. Þann fisk
gátu þeir ekki aílað aftur. En stundum afla
þeir líka mikið — miklu meira en Árni væni
sjálfur. Því netin hans voru orðín slitin og
skemd af því að vera þarna á verði — liggja
altaf í sjónum og híða -— bíða eftir »nýju göng-
unni«, sem Árni væni hafði einlægt átt von á—-
einn.
Og þegar aflinn er búinn, þá róa allir í land,
láta net sín inn og — hvila sig, nema Árni væni.
Hann lætur net sín liggja. Hann stendur einn
á verði og bíður eftir nj’’rri gaungu.
Margir segja, aðÁrnivænisé mesti »Gyðingur«.
Þeim Jjykir fiskurinn hans dÝr. En Árni væni
selur fiskinn sinn með góðri samvisku. Iíann
veit og finnur, að hann hefir unnið fyrir honum.
Enginn veit belur enn hann, hvað það kostaði
að fá hann. Morgun eftir morgun hal'ði hann
róið út, meðan aðrir sváfu. Nótt eftir nótt
höfðu netin hans leigið i sjónum og slitnað,
meðan aðrir geimdu veiðafæri sín á óhultum
stöðum. Dag eftir dag hafði liann hagrætt netj-
unum sínum og leitað og beðið eftfr »gaungunni«,
sem cngin átti von á nema liann. Og þegar
hann loksins fékk aílann, sem verið var að ó
frægja hann fyrir, livað hann seldi dýrt, þá var
hann aðeins erfiðislaun margra kaldra morgna,
hvíidarlausra daga og ömurlegra áhyggjunótta
— erfiðislaun, sem enginn vildi vinna nema hann,
Og Árni væni veit — og allir ættu að finna
það — að vörðurinn — vökumaðurinn, sem
einn stendur áveðurs í öllum vindum, horfir
andvaka auga og lilustar liljómnæmu eyra eftir
einhverju því, sem öðrum má að góðu verða —
hann er verðugri launa en lasts.
Ættum við alstaðar slíka útverði sem Árna
væna, þá væri þjóð vorri betur horgið. Því
Árni væni vakir þegar aðrir sofa. Hann leitar
að auði — í djúpum hafsins, meðan aðrir sitja
í landi og liafast ekki að. Hann er einn þeirra
fáu, sem æíilega eiga netin sín í sjónum, því
vonin hans er æfinlega vakandi.
Eg ætla að vona, að vonin hans Árna væna
sofni aldrei, þó sjálfur sofni hann svefninum
langa. Ef slík stjarna blikaði jafnan yíirþessu
landi, þá yrði okkur bjartara skammdegið.
Geysir.
Mjög mikið af smásíhl hefir komið inn á alla
firði fyrir Vesturlandi i vor og sumar, svo þar
hefur verið næg beita. Á öllum fjörðunum hefir
verið meira og minna veitt.
Botnvörpnskip eru með fæsta móti við Island
nú. Englendingar margir í Hvítahafinu og
Frakkar og Þjóðverjar við sildveiði við Shet-
landseyjar og við hotnvörpuveiðar suður við
strendur Afriku og Spánar.
Mótoriiátar Lauritzsens konsúls frá Esbjerg,
sem kornu liingað í vor og fiska frá Patreks-
firði og Bíldudal liafa fiskað heldur illa og eru
yfir liöfuð óánægðir með lýrirkomulagið á út-
gerðinni. Borin von er á því, að þessi útgerð
borgi sig að minsta kosti ekki í sumar. Er