Ægir - 01.01.1908, Blaðsíða 3

ÆGIR.
59
velja finst oss ástæða til að benda á banka-
stjóra Tr. Gunnarsson, fiskimatsmann Þ.
Guðmundsson og kaupm, Tli. Jensen sem
sjerstaklega vel hæfa til þess í samráði
með lir. Aug. Flygenring að velja hlutina,
og sjá um að koma þeim á sýninguna.
Allan kostnað við sýninguna eða sending
muna, ætti vera endurgoldinn af opinberu
fje, og eins ætti fiskiveiðasjóður að láta í
tje styrk til þeirra manna er kynnu að
vilja fara á sýninguna.
Hvalaveiðarnai'.
Ausutrland sem byrjaði að koma út á
Eskifirði í sumar undir ritstjórn Björns
Jónssonar fyrrum ritstj, Stefnis, hefur fiutt
nokkrar mjög þarfar riígjörðir og þar á
meðal um hvalveiðar og fiskigöngur, eftir
einhvern B. M. S. Greinar þessar sem eru
stilaðar gegn hvaladrápinu, liyggjast auð-
vitað á sömu ákærunum sem móstöðu-
menn hvalveiðanna hafa haldið fram bæði
lijer á landi og annarsstaðar fyr og siðar,
og er að því leyti gamla sagan upp aftur.
Ægir hefur að því leyti sem hann hefur
tekið þátt í umræðunum um það mál
verið andvígur hvalaveiðunum sjerstaklega
hvað snertir áhrif þeirra á síldarnótaveiði
á fjörðum, og á hina hliðina aðgjörðaleysi
löggjafarinnar gegn hinu gengdartausa
hvaladrápi utanríkismanna, sem með sama
áframhaldi hyrfi innan skams tíma sem
sjerstök tekjugrein fyrír landssjóð.
En því er ekki að neita, að bæði mól-
stöðumenn og meðhaldsmenn hvalveiðanna
fara með öfgar, eins og oft á sjer stað
þegar mál er sótt og varið af kappi og
hefur það ekki lieppilegar afleiðingar fyrir
hvorn málsparlinn sem er. T. d. að hvala-
veiði hafi skaðleg áhrif á þorskveiði, það
verður jafnan atriði sem vantar sannanir,
og verður því ágreiningsatrjði $em tala
má með og móti. Höfundurinn (B. M. S.)
endar grein sína um »Hvaladrápið og
fiskigöngur« í 6. tbl. »Austurlands« með
þessum orðum :
»Frá því þær byrjuðu (hvalaveiðarnar)
fyrst (1883) hefir að áliti voru leitt tjón
af þeim fyrir landið í heild sinni. Þær
hafa skemt síldarveiði og fiskiveiði. Þær
eru reknar af erlendum mönnum; sem að
nafninu til eru íslenzkir borgarar, en liafa
hjer að eins í seli og fara með allan arð-
inn í önnur ríki. Þær hafa drjúgum átt
þátt í því, að draga úr transti sjómanna
á atvinnuvegi sínum og drepa niður hug-
dirfð þeirra og viðleitni til að hjarga sjer.
Þær tæma alveg eina af auðugust auðs-
uppsprettum lands vors. Þær koma í veg
fyrir hvalreka og varna landsmönnum því
happi, sem af þeim leíðir. Þærliafa drep-
ið niður einum atvinnuvegi landsmanna,
sem hefir veitt fjölda manna góða atvinnu
og átt mikinn þátt í því að mynda kaup-
staðaþorpin: síldarútveg með kastnótum.
Ætti sú synd ein út af fyrir sig, að nægja
til þess að verða þeim að falli«.
Um hreyfivélaaflið,
til notkunar við fiskiveiðar hér á landi.
Eftir Edilon Grímsson.
Frh. Þegar sýningunni í Kaupmannahöfn
var lokið; var þegar í stað haldin önnur
vélasýning í Limhamn í Svíþjóð, og ári
síðar eða 1904 í Marstrand og 1905 í
Risör, aðeins sýndar hreifivélar og hreyfi-
vélabátar.
Þessar sýningar sýndu fram á; hve afar
miklum framförum vélaiðnaðurinn tók á
stuttum tíma. Norðmenn sem heldur
höfðu dregist aftur úr í fyrztu í þessu efni
fóru strax eftir að sýningarnaj- í Kaup-