Ægir - 01.01.1923, Blaðsíða 14

8
ÆGIR
þessa veiði hér úti fyrir i sumar mun
ekki fullkunnugt, en fjölda mörg voru
þau, um það kemur öllum saman.
Af þessum veiðum stafar geysimikill
niðurburður, kverksigar, hausar, rifin og
marin síld o. s. frv. Þessi niðurburður
átti sér stað frá miðjum júlí til miðs
september, og þegar um stóran flota af
skipum er að ræða, sem daglega bera
niður síldarúrgang á ekki stærra svæði
en fiskimiðum Eyjaljarðar og Siglufjarð-
ar, er ekki ólíklegt að þarna safnist tölu-
vert æti meðan síldveiðin varir og að
þorskurinn staðnæmist þar við.
Öllum sem eg hefi átt tal við um þetta
mál, ber saman um það, að þenna tíma
hafi þráfaldlega komið fiskur á línuna
með úttroðinn magann af ómeltum síld-
arúrgangi, og með þrútnum, meyrum,
blettóttum og skemdum kviði. Hafði
fiskurinn að þeirra dómi áreiðanlega
legið i æti og verið orðinn veikur af
því. Þessu höfðu þeír ekki veitt eftirtekt
fyr en siðastliðið sumar. Hvort sem að
niðurburðinn er orsök þess, að fiskur
ekki gekk á grunnmiðin nú eins og
vanalega, eða ekki, þá er það víst að
niðurburður síldarúrgangs hefir aldrei
átt sér stað jafnmikill og þetta sumar,
svo ekki er ástæðulaust að setja þetta
tvent i samband, samkvæmt framan-
sögðu, að minsta kosti þangað til önnur
betri skýring fæst.
Ef það skyldi sannast að þessi lög-
gjöf hefði spillandi áhrif á liskiveiðarnar
hér, auk ýmsra annmarka, sem and-
stöðumenn hennar hafa bent á, þá þyrfti
að breyta henni sem fyrst, þvi sýnilega
nær hún aldrei þeim tilgangi, sem henni
var ætlað í upphafi.
Sennilega hafa þeir vélbátar, sem
stunduðu þorskveiðar í alt sumar, flestir
gefið allgóðan arð, því aflinn var sem
fyr segir mikill alment, og útgerðarkostn-
aður að því er snertir oliu, salt og veið-
arfæri mun minni en i fyrra, en manna-
hald lítið eða ekkert kostnaðarminna.
Að vísu hefir salan gengið illa hér sem
annarstaðar og einkum er kvartað yfir
að fiskur hafi metist ver en áður. Liggur
það liklega aðallega í strangara mati en
verið hefir, og ef til vill líka í þvi, að
fiskurinn lá lengi í verkun sakir óhag-
stæðrar veðráttu, og verður hann þá
sem kunnugt er, aldrei eins áferðarfagur
og óhrakinn fiskur. — Annars er hér
alment vaxandi áhugi fyrir góðri verkun
og meðferð tisksins frá fyrstu til síð-
asta og þykist eg sjá glöggan mun þessa
hin siðustu árin. Ekki væri það heldur
ólíklegt, því svo oft er búið að brýna þá
nauðsyn fyrir mönnum bæði af Fiskifé-
lagi íslands og ýmsum öðrum.
Megn óánægja er hér alment yfir því
hve fiskimatið er kostnaðarsamt í fram-
kvæmdinni. Þykir fiskeigendum óhæfi-
legt að borga undirfiskimatsmönnum 2
krónur um hverja klukkustund frá því
þeir fara heiman að í matserindum og
þar til þeir koma heim aftur, og þar að
auki allan ferðakostnað, ekki sizt þar
sem mestalt matið fer fram að haustinu
eftir að vinnulaun annara manna hafa
stórlækkað. Úlgerðarmenn bera þetta
fyrir sig, ásamt því, að matsmennirnir
hafi engu kostað til, öðru fremur, að
verða starfinu vaxnir, og að þeir stundí
auk þess hverja þá aðra atvinnu sem
þeim bjóði við að horfa. Útgerðarmenn
álita að matsmennirnir væru fullsæmdir
af kaupi eitthvað lítíð eitt bærra en al-
ment verkakaup er á hverjum tima, og
einkanlega krefjast þeir þess, að skipaðir
séu matsmenn í hverri þeirri veiðistöð
sem á annað borð skipar út fiski, svo
að þeir losni við að borga ferðakostnað
og dagpeninga manna lengra að. Eg hefi
bent mönnum á, að það væri ekki á