Ægir - 01.04.1923, Blaðsíða 11

ÆGIR
57
lög um þetta, virðist mér heppilegast að
hvert sýslufélag hefði sinn sérstaka lit, og
sfðan gæti hver verstöð, haft undirmörk,
einn eða fleiri liti á taununum, eða kop-
arhólk með einkennistölu viðkomandi báts.
Væri æskilegt að sjómenn og útvegsmenn
um land alt bæru rækilega saman bæk-
urnar um þetta mál. Að hrapa að, að
setja lög um þetta og skylda alla til þess
að merkja veiðafæri sín, með talsverðum
kostnaði og mikilli fyrirhöfn, án þess
nokkurn veginn almennur vilji hlutaðeig-
enda lægi bak við, er áreiðanlega misráðið.
Fyrir því er áríðandi að vanda undirbún-
ing málsins og hrapa eigi að neinu, er
síðar yrði riftað. Mér dylst eigi að full
þörf er á löggjöf um þelta efni, en það
þarf að sannfæra menn alment urn nauð-
syn málsins. Virðingin fyrir eignarrétti
veiðafæranna er áreiðanlega mjög bágbor-
in víða. Mér segja kunnugir menn að
hugsunarhátturinn hér vestra sé í besta
lagi í þessu efni; muni verri bæði sunnan
lands og norðan. Mönnum verður alment
að skiljast það, að hver lóð er nær jafn
mikils virði og meðal haustlamb, og eign-
arréttur hennar öldungis jaln gildur. Auk
þess er og meiri þörf á almennri löggjöf
um þetta efni, þar sem stærri bátarnir eru
nú síðari árin teknir að stunda fiskveiðar
svo að segja um land alt, og þess vegna
erfiði fyrir þá að heimta veiðafæri sín er
slæðast kunna saman hjá öðrum sjómönn-
um, sé þau eigi greinilega merkt.
3. Fiskimatið. Það hefir einnig verið til
umræðu á fundum fiskideildanna, á ísaf.
Önundaifirði og Súgandafirði. Margir út-
gerðarmenn og fiskkaupendur, eru nú tekn-
ir að kvarta sáran undan hinum mikla
og si-aukna kostnaði við fiskimatið. Fisk-
kaupmenn hér vestra staðhæfa, að mats-
kostnaður nemi alt að 5 krónum á skp.;
þar með vitanlega talin öll vinna við fram-
kvæmd matsins, og á þeim fiski, sem
matinn er óverkaður. Það segir sig sjálft,
að hér er um býsna mikinn skatt að ræða,
sem öll ástæða er til að freista að færa
niður. Að hróflu við fiskimats-lögunum á
neinn hált vakir eigi fyrir þeim, sem fundið
hafa að mats-kostnaðinum. Þó eru margir
þeirrar skoðunar að mat á sallfiski sé
næsta þýðingarlítið. Og vafalaust hefði eigi
átt að ákveða skyldumat á saltfiski, heldur
að kaupandi gæti krafist þess, ef honum
litist fiskurinn illa með farinn; ætti það að
vera nægileg hvöt fyrir sjómeun að vanda
meðferð fiskjanna. En hvað sem því líð-
ur, þá væri fásinna að fara nú þegar að
grauta i hinum nýju fiskimatslögum, áður
en meiri reynsla er fengin um framkvæmd
þeirra. Hinsvegar verður vitanlega að hafa
það hugfast að framkvæma matið á sem
auðveldastan hátt og unt er, án þess
slakað sé til á settum reglum.
4. Tómstundavinna. Enn sem fyr hefir
verið rætt um tómstundavinnu í sjávar-
þorpunum. Hefir verið drepið á það, að
auðvelt myndi að búa til olíufatnað til
eigin notkunar að minsta kosti. Þori ég
samt eigi að ábyrgjast að verklegur árang-
ur verði af því skrafi. Aftur á móti hefir
að tilhlutun deildarinnar hér í bænum
verið gerð tilrauna með iilbúning lóðabelgja;
og vona ég að það verði ávöxlur annars
meira i svipaða átt. Eins og kunnugt er,
nota vélbátarnir nú eingöngu belgi úr
striga fyrir ból og dufl. Lóðabelgir þessir
eru mjög einfaldir að gerð, og viiðist auð-
sætt að hver sæmilega laghentur maður
getur búið þá til. Kostnaður við tilbúning
nokkurra belgja hér varð 11 krónur, þar
af vinnulaun 4 krónur. Á sama tíma kost-
uðu þeir í verslunum hér 15 krónur.
Vinnuna framkvæmdi vanur seglsaumari
hér, og telur hann vinnulaunin í allra
lægsta lagi. Deildin hefir i huga að láta
eigi sitja við þetta heldur gera fleiri til-
raunir. En þrátt fyrir það þótt hér sé ein-