Ægir - 01.08.1923, Blaðsíða 3

ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS.
16. árg.
Reykjavik, Agúst—Sept. 1923.
Nr. 8-9.
Skýrsla
erindrekans í Norðlendingafjórðnngi.
Skýrsla mín til Fiskifélags íslands verð-
ur að þessu sinni hvorki löng né yfir-
gripsmikil. Veldur því einkum, að í nóv-
br. s. 1. ofkældisl eg á ferðalagi í þarfir
Fiskifél. og var eftir það meira og minna
veikur af illkynjuðum og mjög langvar-
andi »bronchitis« allan veturinn og fram
á vor. Gat þvi ekki, og inátti ekki sam-
kvæmt læknisfyrirskipun íerðast neitt
verulega þenna tíma, og átti þar af leið-
andi bágt með að starfa með fullum
krafti að ýmsum viðfangsefnum, sem
mér eru hugleikin og sem kynnu, ef til
framkvæmda kæmust, að miða í rétta átt.
Eitt af þeim málum, sem ekki virðist
þýðingarlítið, er stofnun ábyrgðarfélags
fyrir mótorbáta í Norðlendingafjórðungi,
eða fyrir svo mikinn hluta hans, sem
unt væri að sameina í því fyrirtæki.
Þetta hefir um langan tíma verið áhuga-
mál ýmsra framtakssamra útgerðarmanna
hér við Eyjafjörð, t. d. Páls kaupmanns
Bergssonar i Hrísey og fleirri góðra
drengja. — Síðan eg tók við erindreka-
starfinu hér nyrðra, hefi eg eftir megni
reynt að sýna rnönnum fram á nauðsyn
þessa máls og vekja áhuga fyrir þvi,
hæði á fundum og í viðtali við bátaeig-
endur. Síðasta fjórðungsþing hafði málið
hl meðferðar og var þá kosin 3ja manna
nefnd milli þinga til þess að íhuga mál-
ið og koma fram með ákveðnar tillögur
á næsta fjórðungsþingi. Nefndin hefir nú
lokið starfi sínu og mun leggja álitsgerð
sína og lillögur fyrir fjórðungsþingið í
vetur.
Þegar lítið er á það, hve útbúnaður
allur á mótorbátum er nú orðinn mikið
betri og þekking á meðferð mótoranna
fullkomnari en var lengi framan af, eftir
þessir bátar fóru að tiðkast, — jafn-
vel þó alment vanli mikið á, að Til-
skipun um skoðun skipa og báta og ör-
yggi þeirra frá 1922 sé fylgt — þá virð-
ist engum vafa bundið, að slíkt ábyrgð-
arfélag mundi með almennri þátttöku
geta þrifist vel, þótt ábyrgðargjöldin væru
helmingi lægri, en Samábj^rgð íslands
tekur nú. Þetta álit byggist á hundraðs-
tölu bátstapa og bátaskemda fyr og nú,
jafnvel þó fult tillit sé tekið til verðmæt-
ismunar á báðum tímum. Ekki þarf
Ijósum að því að lýsa hve geigvænlegt
tapið er mönnum, sem lagt hafa aleigu
sina í mótorbát, þetta frá 8—30 þús.
krónur, ef þeir missa bátinn, ef til vill
alveg, og fá skaðan að engu bættan.
Hins vegar er ábyrgðin nú svo dýr, að
útgerðin ýmist rís ekki undir henni, eða
að ábyrgðin gleypir allan eða mestallan
arðinn af bátnum. Pví er skiljanlegt að
menn kynoki sér við slíkum byrgðum
og treysti á guð og gæfuna, að slys ekki
verði.
En væri nú mögulegt að létta þessa
byrði um helming eða meira, sem áreið-