Ægir - 01.10.1923, Blaðsíða 4

146
ÆGIR
nákvæmur og pössunarsamur og sérstak-
lega sparsamur. Honum Ieið illa þegar
eitthvað fór öðruvisi en það átti að fara.
Og eg þykist vita, að hann í sinum einka-
málum hafi haft sömu góðu eiginleik-
ana.
Hann andaðist eítir fárra daga legu þ.
16. júlí 1922, 57 ára að aldri.
Næstan tók dauðinn ísak Sigurðsson
á Garðskaga, h. 15. des. 1922 eftir að
hann hafði setið þar sem vitavörður í
19 ár. Hann var alt öðru vísi skapi far-
inn heldur en Helgi, og verð eg að segja,
að eg kyntist honum aldrei eins vel,
enda þótt eg sæi hann oftar, bæði á
Skaganum og hér. En vitann var hon-
urn engu síður ant um; hann gerði sitt
ýtrasta til þess að láta ljósið ætíð vera
sem mest og skærast. Kvartaði eg við
hann, að hann eyddi mikilli oliu eða
fægiefni, var svarið hjá honum: eg get
auðvitað látið loga minna á lampanum,
eða: eg get fægt minna en áður. Hefði
eg sagt honum að gera það, heíði honum
vafalaust tekið það mjög sárt; mér er
nær að halda, að hann hefði heldur
kosið að leggja til úr eigin vasa það,
sem hann þóttist þurfa i viðbót, heldur
en að slaka nokkru til á Ijósmagninu.
En til þess kom auðvitað aldrei. — Á
seinni árum var heilsa hans farin að
bila, sjúkdómur sá, er varð honum að
bana, fór að gera vart við sig, og þegar
hann loks gafst upp og lagðist á spítal-
ann hér, var það of seint til þess að
hann gæti fengið bata, enda var hann
íarinn að eldast; hann varð 68 ára gamall.
Sá þriðji, sem við mislum, var Pórður
Pórðarson á Siglunesi, sem andaðist eftir
langa legu og ruiklar þjáningar 5. marz
þ. á., tæplega 54 ára gamall. Hann var
að vissu leyti gamall i þjónustu vitanna,
þar sem hann strax eftir aldamótin var
til aðstoðar á Reykjanesi, og var settur
vitavörður þar frá andláti Jóns heitins
Gunnlaugssonar, 27. okt. 1902 til 1. ágúst
1903, er Jón Helgason frá Garðskaga
fiuttist þangað. Sókti Þórður þá um
Skagann á móti ísak, en fékk hann ekki.
Á næstu árum vann hann ýmislegt, og
lenti í verkamannahópnum, sem bygði
Dalatanga- og Siglunesvitana sumarið
1908. Þegar Siglunesvitinn var fullgerður,
sókti hann um og fékk vitavarðarstöð-
una frá 1. ágúst s. á. og var þar síðan
til dauðadags. Þórður heitinn var mikill
dugnaðarmaður og sérstakleg trúr við
starf sitt. Hann vann mikið, og hélt vel
áfram við alt, sem hann fékst við. Hann
keypti skömmu eftir komu sína part úr
Siglunesi og eignaðist siðan smátt og
smátt hálfa jörðina. Um eitt skeið átti
hann sæti í hreppsnefndinni.
Vitann stundaði hann með miklum á-
huga og dugnaði; ætið var bezta regla
hjá honum og honum var ant um að
láta alt líta vel út hjá sér utan húss sem
innan. Vitatækin, sem hann fékk til með-
ferðar voru gamlir kunningjar hans frá
Reykjanesi — þegar nýji vitinn var reist-
ur þar 1907—1908, voru gömlu tækin
flutt norður og hafa dugað síðan, enda
þótt þau séu slitin og þar að auki úrelt
og vandfarið með þau. En Þórður heit.
fór afbragðs vel með þau i þau 14l/a ár,
sem hann stundaði vitann.
Reykjavík, í september 1923.
Th. Krabbe.
Conrad Holmboe, norskt rannsókna-
skip, sem verið hefir norður í ishafi í
sumar, og talið var að hefði farist, er
nýlega komið fram á Isafirði. Komsl
þangað briplekl og við illan leik.