Ægir - 01.10.1923, Blaðsíða 12

154
ÆGIR
um línu. Hana fengu þeir ekki en í
hennar stað heltu þeir yíir þá vatni.
Tókst þó bátsmönnum að festa sig við
skipið með haka. En þá tóku þeir að
berja bátsmenn með lásum og öðru
járnverki. — Röðuðu skipverjar sér nú
á borðstokkinn og vörnuðu stýrimanni
uppgöngu og höfðu nú sett á fulla ferð.
í þessum svifum fékk stýrimaður högg
mikið á höfuðið, svo að hann hneig nið-
ur í bátinn. Var þá ekki annars úrkosta
íyrir bátsmenn en að sleppa af skipinu,
með því lika að það beygði þannig eins
og það væri að gera tilraun til að koma
bátnum undir vírana, og hefði þá auð-
vitað verið úti um hann. Nafni og nú-
meri skipsins náðu þeir þó. Er númerið
358. Togarinn er frá Grimsby og heitir
»Our AIf«.
Þetta atvik sýnir, hve nauðsynlegt það
er, að strandvarnarskipin séu vopnuð.
Þétta sumar hefir landssjóður tapað
minsta kosti 40 þús. kr. eingöngu vegna
vopnleysis ‘Þórs,. Þeir þrír togarar, sem
við mistum vegna þess, að við ekki vor-
um vopnaðir, hefðu allir verið sektaðir
um 10 þúsund krónur hver, og svo
minsta kosti 10 þús. kr. í veiðarfærum.
Þar að auki misti »Kakali« einn togara
sönnileiðis vegna vopnleysis.
Porskveiðar yið Spiisbergen
Enn eru nokkrir menn á lífi, scm voru
við þorskveiðar við Spitsbergen, er þær
byrjuðu þar fyrsl, eða einhverntima á
timabili því, er þær voru stundaðar, frá
byrjunarárinu 1874, þangað til liskilaust
varð 1882.
Síðustu daga júlímánaðar 1873, voru
lógð 2.3 þorskanet nálægt landi á 0—8
faðrna dýpi i »Read Bay« á norðvestur-
strönd Spitsbergen. Net þessi lögðu menn
frá skipi, er stundaði hvitfisksveiðar og
ætluðu þeir að reyna að veiða lax í net-
in til sælgætis. Þau voru látin liggja í 2
sólarhringa án þess, að vitjað væri um
þau, en er að þeim var gáð, voru þau
full af þorski. Sama ár urðu menn á
hákarlaskipi varir við torfur af þorski
nærri landi, fyrir sunnan »Green Har-
bour« í ísfirðinum. Hvorugt þessara skipa
var útbúið til þorskveiða, höfðu hvorki
salt né veiðarfæri hentug til að ná i
þorskinn, svo ekki gátu þau fært sér
þetta í nyt það ár, en fréttirnar sögðu skip-
verjar er til Noregs kom og árið eftir 1874
voru þrjú skip gerð út frá Tromsö, að-
allega til þorskveiða. Þau flultu heim
37,500 þorska. Þannig byrjuðu þorsk-
veiðar við Spitsbergen.
Hinn besti veiðitími er frá byrjun júlí-
mánaðar til miðs ágústmánaðar. Svæði
það, sem þorskvart varð á, er um 35
sjómílur, frá »Read Bay« að norðan suð-
ur að Bellsundi. Ekki veiddist þó á öllu
svæðinu, heldur hingað og þangað á þvi.
Bestu fiskislóðir voru í ísfirðinum.
Fiskurinn var veiddur á handfæri,
önnur veiðarfæri ekki höfð. Skipin frá
Norður-Noreg voru norskar »jagtir« og
höfðu þær með sér 2—3 róðrarbáta. —
Menn völdu sér fiskislóð, lögðust þar
fyrir akkeri og reri frá skipinu. Þau
skipin, sem höfðu 2 báta, létu 3 menn
vera í hvorum bát, en frá þeim sem
höfðu 3 báta voru 2 á bát hverjum, því
skipverjar voru að eins 6—7.
Sldp þau, er slunduðu veiðar frá suð-
urhluta Noi egs voru stærri, »skonnortur«
og jafnvel »briggskip«. Höfðu þau mai'ga
fiskimenn og 5—6 báta.
Eitt sumar kom stórt »barkskip« frá
Dundee á Skotlandi en því gekk illa og
kom ekki aftur. Engir aðrir en Norð-
rnenn hafa stundað þorskveiðar við Spits-