Ægir - 01.10.1923, Blaðsíða 17
ÆGIR
159
er að almenningsáliti, og hefir hann þá
fyrirgert skírteini sínu.
22. gr. Skilyrði fyrir þvi, að mega vera
skipstjóri eða stýrimaður á fiskiskipi i
innanlandssiglingum, eða formaður á
vélbát, ná þó eigi til þeirra, er stundað
hafa þessa atvinnu, án stýrimannsprófs,
að því er skipstjóra og stýrimenn snert-
ir, eða vottorðs, að því er snertir véla-
bátaíormenn, áður en lög þessi öðlust
gildi. Þó skulu skipstjórar og stýrimenn
sanna, að sjón þeirra sé svo fullkomin,
sem nauðsynlegt er fyrir stýrimenn.
Lög þessi ná eigi til þeirra, sem feng-
ið hafa skipstjóra- eða stýrimannsskír-
teini í utanlandssiglingum; heldur eigi til
þeirra, sem fengið hafa skipstjóra- eða
stýrimanns-skírteini á íiskiskipi áður en
lög þessi öðíast gildi.
23. gr. í'eir, sem próf hafa tekið sam-
samkvæmt 2. gr. laga nr. 50, 10. nóv. 1905,
eða samkv. 4. gr. laga nr. 42, 3. nóv.
1915, eiga kost á að fá skipstjóraskírteini
fyrir smáskip eftir lögum þessum, ef þeir
fullnægja liðunum c.—e. i 4. gr. og leggja
fram vottorð um, að þeir hafi verið skip-
stjórar minst 1 ár á 12—30 rúmlesta skipi
og farist skipstjórn vel úr hendi að öllu
leyti, og skulu vottorðsgefendur inælast
til þess, að hið umbeðna skírteini verði
veitt. Skal vottorð þetta gefið af útgerð-
nianni (eiganda) skips þess eða skipa
þeirra, sem skipstjórinn hefir stjórnað.
Nú fær skipstjórinn eigi ótvíræð með-
mæli, og skal þá skírteínið eigí veitt.
Heldur skipstjórinn þá sömu réttindum
°g hann áður hafði, en rétt hefir hann
þú til að fá stýrimannsskýrteini sam-
kvæmt 6. gr. í lögum þessum, enda
fullnægí hann b- og e-liðnum i þeirri
grein.
24. gr. Hvarvetna í lögum þessum, þar
sem talað er um stærð skipa, er átt við
brúttóstærð. Orðið skip á jafnt við gufu-
skip og seglskip, nema annað sé tekið
fram.
25. gr. Brot gegn lögum þessum varða
sektum alt að 200 kr.; sé brotið ítrekað,
geta sektirnar hækkað alt að 400 kr.
Sektirnar renna i landssjóð.
Brot þessi sæta opinberri rannsókn og
skal farið með málin sem almenn lög-
reglumál.
26. gr. Lög þessi öðlast gildi 1. janúar
1923.
Lög
um atvinnu við vélgæzlu á íslenzk-
um mótorskipum 20. júní 1923.
1. gr. Þeim einum er heimilt að stunda
vélgæzlu á íslenzkum mótorskipum, er
fullnægja ákvæðum þessara laga.
2. gr. Sá hefir rétt til að stunda vél-
gæzlu á mótorskipum með minni vél en
12 hestafla, er sýnt getur skrásetniugar-
stjóra vottorð frá tveim vélgæzlumönn-
um, er skírteini hat'a frá mótorskólanum
í Reykjavík, sem stofnaður var með lög-
um nr. 13, 18. nóv. 1920, eða námsskeiði
Fiskifélags Islands, um að hann sé fær
um að gegna starfmu.
3. gr. Sá hefir rétt til að stunda vél-
gæzlu á mótorskipum með 12 til 50
hestafla vél, er sannað getur, að hann
hafi staðist próf við mótorskólann í
Reykjavík eða námsskeið Fiskifélags Is-
lands.
4. gr. Sá hefir rétt til að stunda vél-
gæzlu á mótorskipum með 50—150 hest-
afla vél, er staðist hefir fullnaðarpróf við
mótorskólann i Reykjavik, og auk þess
verið að minsta kosti 6 mánuði vélgæzlu-
maður samkvæmt 3. grein. Sbr. þó 7. gr.
þessara laga.