Ægir - 01.10.1923, Blaðsíða 19

ÆGflR
161
bringusýslu nú hefir samkvæmt lögum
nr. 86, 14. nóv. 1917 um fiskiveiðasam-
þyktir og lendingasjóði, til þess að gera
samþyktir, að svo miklu leyti sem slík
samþykt gæti komið í bága við framan-
greint bann við notkun dragnóta.
4. gr. Brot gegn reglugerð þessari varða
sektum frá 500 til 15000 kr. og skal með
mál út af þeim f'arið sem almenn lög-
reglumál.
5. gr. Reglugerð þessi gengur i gildi 1.
október 1923.
Þetta birtist til eftirbreytni öllum þeim
sem hlut eiga að máli.
Atvinnu- og samgöngumálaráðuneytið,
11. júlí 1923.
141. Jénsson.
Vigfús Einarsson.
(Lögbirtingubl. ”/9 ’23).
Umbrot á mararbotni.
Árið 1899 lagði »Eastern Telegraph«-
félagið sæsima milli Cape Town á suð-
urodda Afríku til eyjarinnar Sl. Helena
í Atlantshafi.
Dýpið, þar sem sæsímiun var lagður,
er mikið og sumstaðar er afardjúpt. —
Eins og siður er, þegar sími er lagður
eftir sjávarbotni, var lína merkt á sæ-
símakortinu frá Cape Town til St. Hel-
ena, eins og sími þessi lá og auk þess
dýptarmælingar á svæðinu, sem farið var
eftir, og eru þær mælingar hafðar eins
þjettar og unt er.
Sími þessi, sem legið hefir á marar-
botni í 24 ár, slitnaði í sumar, og var
skip þegar sent til þess að gera við hann.
800sjómílur frá Góðrarvonarhöfða, slæddi
það upp annan endann og áttu þar, eftir
sírnakortinu að vera 3 sjómílur í botn,
eða 5556 metrar, en það reyndist að eins
aU úr sjómílu, eða með öðrum orðum,
botn Atlantshafsins hafði þarna hækkað
um 2l/t sjómilu, eða 4167 metra, enþað
verða um 12500 fet. (Öræfajökull er 2119
metra hár).
Menn telja það víst, að bunga þessi
sé nýlega til komin. Hve víðáttumikil
hún er, vita menn ekki. Al' þeirri sér-
stöku ástæðu, að sæsíini slitnar og dýpið
var mælt og merkt er hann var lagður,
og það aftur slikað, þegar brotið þarf að
laga, íær heimurinn fréttir um stórkost-
legan náttúruviðburð á mararbotni. —
Víðar geta umbrot hafa orðið, en óviða
verður auðið að sanna þau, þar sem
dýptarmælingar hinna miklu úthala eru
hverfandi hjá hinu viðáttumikla flæmi,
sem ómælt er.
Að visu er verið að sýna myndir og
kort yfir botn Atlantshafsins frá Norður-
ur-Ameríku til Evrópu, en myndirnar
eru ágizkan ein. Úthöfin munu framvegis
geyma leyndardóma sína eins og þau
hingað til hafa gert. Við mennirnir erum
að rannsaka hitt og annað og skýrslur
sjást jafnvel um ástand á fjarlægum
hnöttum, en okkur vantar svo ótrúlega
mikið til þess að þekkja okkar eigin
jörð.
Mennirnir eru komnir langt á veg með
að hagnýta sér það, sem náttúran leggur
upp í hendur þeirra, en margt af því
sem jörðin geymir ísér mun aldrei koma
í ljós. Við eigum að halda okkur við
jörðina, þvi starfsviðið er þar. Enginn
kafari, í hversu góðum búningi sem er,
lifir á 100 faðma dýpi og vinnubrögð
yrðu lítil í 40 þúsund feta hæð. Upp á
hæsta fjalltind jarðarinnar, Gaurisankar
(Mont Everest) hefir enginn komist enn,
þrátt fyrir tilraunir, studdar af vísind-
um. Samt heyrum við talað um ferð til
tuuglsins á loftfari; sú vegalengd er 385