Ægir - 01.12.1923, Blaðsíða 8

186
ÆGIR
Mótornámskeíð á ísafirði.
p. t. ísafirði, 20. nóv. 1923.
Fiskifélag íslands, Reykjavik.
Eftir beiðni herra Kristjáns Jónssonar,
erindreka yðar á ísafirði, hélt eg mótor-
námskeið hér á ísafirði fyrir yðar reikn-
ing frá 9. október til 18. þ. m.
Nemendur voru 23 við munnlegu
kensluna, en 21 við þá verklegu. Þeir
tveir nemendur, sem að eins tóku þátt
í munnlegu kenslunni gengu auðvitað
ekki undir próf að námskeiðinu loknu,
Verklega kenslan stóð yflr allan
námstimann 6 klukkustundir dag hvern,
og fór fram á vélaverkstæði, sem nýlega
hafði hætt að starfa vegna fjárskorts.
Staðurinn var mjög heppilegur til verk-
legu kenslunnar, plássgóður og nægileg
verkfæri fyrir hendi til notkunar við
kensluna. Tel eg þessi þægindi eiga
drjúgan þátt í því hve margir af nem-
endum náðu prófi og hve mörgum
nemendum var hægt að kenna i einu.
— Við kensluna og æfingar voru notað-
ar alls 4 vélar, voru tvær þeirra litlar
fjórgengisvélar, nefníl. 4 hesta »Alpha«
og ein ca. 10 hesta »Gideon«, sem einn-
ig er fjórgengisvél. Ennfremur var sett
upp ca 6 hesta »Finnöy«, sem er tví-
gengisvél með vatnsinnsprautun. þessi
síðasttalda vél hafði aðeins verið notuð
i fiskibát ca. (8 mánuði) en var þó svo
slitin, að illmögulegt var að koma henni
í gang vegna þess hvað stimpillinn var
orðinn óþéttur. Af þessum ástæðum var
ekki hægt að nota hana til verulegrar
kenslu og var hún því tekin burt af
námskeiðinu, nokkru áður en því lauk.
Af hinum vélunum voru nemendur að-
allega æfðir i því að byggja upp og laga
»Alpha« vélarnar, sem voru mjög af sér
gengnar og alls ekki i gangfæru standi
þegar byrjað var. Við þetta fengu allir
nemendur töluverða æfingu í ýmsri véla-
vinnu eins og hún er algengust á sæmi-
lega færum vélaverkstæðum, er starfa
að viðgerð mótora. — Af þeim atriðum,
sem eg lagði- aðaláherslu á við þennan
kafla verklegu kenslunnar, skal eg nefna
þessi: sverfa sléttsvarf, sverfa og fága
rispaða eða marða öxla, laga og setja
fasta skrúftappa og skrúfnagla, prófa og
slípa ventla, sverfa slithringi úr skemd-
um eða brunnum ventilhöttum o. fl.,
sverfa frígang í legur, prófa öxla í leg-
um, fella þær saman og skafa þar til
öxullinn hvílir örugt á þeim. Hreinsa og
laga smurningsganga o. s. frv. Ennfrem-
ur laga olíu- og vatnspípur mótorsins,
að silfur- eða harðkveikja og tinkveikja
olíu- og vatnsleiðslur og margt fleira
smávegis, sem að viðgerðum lýtur og
sem eg taldi heppilegt að nemendur
fengju tilsögn í. — Ennfremur var auð-
vitað sá kafli hinnar verklegu kenslu,
sem að vanalegri notkun, hirðingu og
stjórn vélanna lýlur, tekin svo ýtarlega,
sem kostur var á og timinn leyfði. Allir
nemendur voru margsinnis æfðir i því
að laga ýmsar truflanir, stilla ventla,
tannhjól, »justera« olíugjöf og gangráð
o. fl. sem of langt yrði upp að telja hér.
Við truflanir, sundurtekningu og sam-
setningu vélanna var sérskaklega lögð
áhersla á hreinlæti og vandvirkni og að
unnið væri skipulega.
Munnlega kenslan stóð einnig allan
námskeiðstímann og að jafnaði 2 klukku-
stundir á kveldi. Þar var kend gerð og
tilgangur hinna ýmsu vélaparta, hinir
ýmsu gallar og kostir þeirra, truflanir og
lagfæring þeirra. Ennfremur almennur
vélafróðleikur, eftir . því, sem tíminn
leyfði, og fyrirkomulag hinna ýmsu
mótortegunda, sem nú tíðkast hér og
erlendis. — Ennfremur kendi eg í byrj-