Ægir - 01.12.1923, Blaðsíða 10

188
ÆGIR
5. Séreinkenni tvigengisvéla með glóð-
arhöfuðskveikingu. |
6. Lýsing á glóðarhöfðum nokkurra
mótortegunda og hvernig þær fá
olíuna.
7. Sveifaröxull, milliöxull, skrúfuöxull,
stefnispípa og skrúfa með hreyfan-
legum blöðum. Fyrirkomulagi nokk-
urra tegunda lýst í aðaldráttum.
8. Stutt lýsing á nokkrum tegundum
gangráða, — »Regulatora«.
9. Almennar kupplingar og notkun
þeirra. Hvernig hert á núningskúpl-
ingu með stillanlegum bökkum o.
s. frv.
10. Skiftikupling og fyrirkomulag henn-
ar í aðaldráttum.
11. Legur og ýtarleg lýsing á meðferð
þeirra o. s. frv.
12. Oliuleiðslan, olíupumpan og inn-
spítingsútbúnaðurinn á vanalegum
glóð-höfuðsvélum. — Notkun og
hirðingu ítarlega lýst.
13. Kælivatnið og notkun þess.
14. Vatnsinnspiting í brensluna og notk-
un hennar.
15. Gangsetning með þrýstilofti og hirð-
ing tækjanna, sem til þess eru ætluð.
16. Aðaleinkenni tvígengis- og fjórgeng-
is-Dieselvéla. Háþrýstiloftspumpan,
olíugjöfin og hvernig gangráðurinn
verkar á hana.
17. Einfaldur vélapartur teiknuður, mæld-
ur og stærðirnar settar á teikning-
una þannig að teikningin sé nægi-
leg án nokkurrar annara skýringar
til þess að hægt sé að smíða hlut-
inn rétt og nákvæmt eftir teikning-
unni einni.
18. Hringsmurning og baðsmurning. —
Notkun og hirðing lýst.
19. Smurningsáhöld, notkun þeirra og
hirðing.
20. Kveikipunktur benzinmótora og
hvernig hann er stiltur.
21. Hvað er kraftur og hve stórt er
»hestaíl«. — Hvað er volt, ampere
og watt?
Nefndarálit.
A fundi Fiskifélags Súgfirðinga hinn 4.
des. 1922, mætti erindreki Fiskifélags ís-
lands, Kristján Jónsson. Kom þar meðal
annars til umræðu merking veiðarfæra.
Duldist það engum, að hér væri á ferð-
inni nauðsynjamál, sem vert væri þess
að athugað yrði, því ljóst þótti það, að
merking veiðarfæra þyrfti að vera þann-
ig úr garði gerð, að ekki væri með léttu
móti hægt að afmá merkinguna án þess
að eyðileggja veiðarfærin að meiru eða
minna leyti, því til mundu þeir menn
vera, sem eigi virtu eignarréttinn meira
en svo, að ef auðvelt væri að afmá
merkin, teldu þeir ekki úr vegi að eign-
ast fundin veiðarfæri. Hins vegar mun
merking nú vera þannig úr garði gerð,
að alls ekki sé auðvelt að skila veiðar-
færum til réttra eigenda, þótt finnendur
hefðu fullan hug á þvi. Á þessum fundi
var svo kosin nefnd til að athuga hversu
merkingu veiðarfæra yrði bezt komið í
framkvæmd, þannig að not mættu að
verða, og urðum við undirritaðir fyrir
kosningunni.
Okkur var það strax ljóst að merking-
in þyrfti að vera þannig, að sem erfið-
ast væri að afnema, annars væri hún til
einkis nýt. Varð það að samkomulagi,
að hallast að því að mála randir á lóð-
artaumana, með ýmsum litum, eins og
nú tíðkast á Norðurlandi (Siglufirði og
grend). — Er oss ekki kunnugt um að