Ægir - 01.03.1928, Blaðsíða 29

ÆGIR
75
í lestinni. Veður var gott, stilt og bjart.
Sá nú skipshöfnin, að togari kom og
stefndi l)eint á skútuna. Hugðu Færey-
ingarnir, að hann myndi vilja hafa tal af
þeim. Kalla þeir nú á skipstjóra og kem-
ur hann upp. En áður en nokkuð verður
gert til að forða árekstri, rennir togarinn
á skútuna framan við framsiglu og geng-
ur á að giska fjögur fet inn í skrokkinn
á henni. Skipshöfnin á skútunni komst
upp á togarann, en tveim mínútum eftir
að áreksturinn varð, sökk „Katarine“.
Togarinn, sem er frá Grimsby" og heitir
„Soranus“, var á heimleið og vildi flytja
Færeyingana til Þórshafnar, en færeyski
skipstjórinn kaus heldur, að hann og
skipshöfn hans yrði flutt hingað til
Reykjavíkur.
Þegar áreksturinn varð, var að eins
einn maður á stjórnpolli á enska togar-
anum, bátsmaðurinn.
„Katarine“ var 90 smálesta vélarskip;
skipstjórinn átti hana sjálfur. Tuttugu og
einn maður voru á skipinu. Fullyrðir
skipshöfnin, að ef einhverjir hefðu verið
undir þiljum, þá myndu þeir hafa farist.
Vitar og sjómerki.
Auglýsing fyrir sjómenn 1928 — 2.
Við mælingar gerðar sumarið 1927 hefir
verið fundin nákvæm lengd og breidd sjó-
merkjanna nr. 51—54 á Meðallandssandi og
Mýrdalssandi:
Nr. 51,Máfabótarmerkið
2
■1
— 52, Eldvatnsós(Með-
allandssandi)
— 53, Kúðaós
n.br. 63°42'34"
v.lgd. 17°45'37"
n.br. 63°3l' 11"
v.lgd. 17°59'07"
n.br. 63°28'02"
v.lgd. 18° 10'45”
— 54, Alviðruhamrar Varða n.br. 63°26'07"
v.lgd. 18° 25'32"
Suðvesturgafl fjöruhússins milli Skaftáróss
og Eldvatnsóss er:
n.br. 63°38'57"
v.lgd. 17°49'57"
Reykjavík, 20. febrúar 1928.
Vitamálastjórinn
Th. Kvabhe.
Reyksalt.
Ný uppfynding, sem gjörbreytir liinni
venjulegu reykingnruðferð.
Eftir margar tilraunir hefur félagi einu
í Ameríku „The Smoked Salt Company"
loks tekist að finna upp aðferð, er gjör-
breytir hinni venjulegu aðferð á reyk-
ingu fisks og annara matvæla. Hin nýja
aðferð er innifalin í því, að reykefnið er
tekið úr sérstöku ylmandi tré og hlandað
saman við hæfilegan hluta salts og þessu
efni svo stráð yfir sem venjulegu salti,
eða búinn til hæfilega sterkur lögur (pæ-
kill), sem fiskurinn eða kjötið er látið í,
og þannig reykt á nokkrum tímum án
annarar fyrirhafnar. Þetta sparar því
reykhús og annan útbúnað og margra
daga vinnu sem eldri aðferðinni er sam-
fara.
Menn geta nú saltað og reykt lax og
silung upp til sveita, eða lúðu, ísu, síld
og aðrar fisktegundir úti á hafi, jafnóð-
um og hann veiðist, er var ómögulegt að
framkvæma áður.
Hæfilegt reyksalt er áætlað • 10 kg. í
100 kg. at íiski af hvaða tegund sem er,
en þó geta menn haft það meira eða
minna eftir eigin geðþótta.