Ægir - 01.02.1929, Blaðsíða 11

ÆGIR
31
„Fiskimarkaðurinn í Hamborg tekur
á móti öllum fiskitegundum og er árleg
umsetning ca. 10 milj. kg. Hvað mik-
ið er umsett af liverri fiskitegund fyrir
sig getur formaðurinn, lir. Baumann,
ekki upplýst í fljótu bragði, en upp-
lýsir að ýsa muni verða hæst að vöru-
magni. Verð á ál er mjög hátt.
Fiskifilet hefir ekki interesse fyrir
Hamhorg, þar sem þar eru starfandi
stór fyrirtæki sem vinna fiskifilet.
Þýskir hotnvörpunar selja alment
veiði sína í Englandi á tímabilinu jan-
úar til mars. Orsökin til þessa, eftir
skoðun hr. Baumanns er sú, að botn-
vörpungarnir einkum á þessu tímahili
ekki setja fiskinn í kassa á skipsfjöl,
en setja fiskinn ópakkaðan i lestar-
rúmið. Með þessari aðferð verður fisk-
urinn svo kraminn og illa til reika, að
ekki er unt að selja hann i verslunum
hér, en er aftur á móti ágætlega fallinn
til notkunar í hinum ensku fiski-steik •
unarhúsum. Sem dæmi nefnir hr. Bau-
niann, að af 160 fiskigufuskipum, sem
lieima eiga i Altona, séu það eingöngu
1—2 sem daglega komi til Altona. Hin
fari til Englands og' Hollands.
Frá Danmörku, Svíþjóð og Noregi er
flutt inn mikið af fiski, sumpart með
hifreiðum og sumpart með járnbraut-
arlestum. Mest af fiski kemur frá
Ilanmörku, en á síðari árum er frá Sví-
Pjóð mikið unnið að auknum innflutn-
iugi til Þýskalands.
Hr. Baumann hrósaði mikið livernig
danski fiskurinn er pakkaður og vakti
ennfremur atliygli á því, að í Hamborg
sé nær því óþrjótandi markaður fyrir
heilagfiski, en þvi miður flytjist lítið
uin af þeirri vöru.
Þrátt fyrir bréf þessi tel ég efalaust
að mikinn markað sé hægt að fá fyrir
heinlausan fisk yfir Hamborg og styðst
ég þar við upplýsingar sem ég fekk hjá
hr. Carl Bæk í Gilleleje. — Hefir hann
átt mikil viðskifti við Þýskaland í þess-
ari grein sem formaður fisksölusam-
lags sjálenskra fiskimanna og var einn
þeirra sem tók þátt í sendiför Dana til
Þýskalands í þessu skyni í síðastl. maí-
mánuði, sem áður er getið.
Eins og kunnugt er, er einnig tölu-
verður markaður í Þýskalandi fyrir
reyktan fislc og álít ég íslendingum vel
fært að gera tilraunir með þann mark-
að. Virðist lieppilegt að hagnýta t. d.
karfa á þennan liátt.
Er rétt að geta þess liér, að reykhús
fyrir fisk eru svo að segja í hverri
veiðistöð í Danmörku og' Noregi. Flytja
Norðmenn nokkuð út af þeirri vöru, en
í Danmörku er að mestu reykt til inn-
anlandsmarkaðar. Við íslendingar höf-
um áreiðanlega gott af því að fara að
dæmi þessara tveggja þjóða í þessu
efni, því það er verk sem svara myndi
góðum árangri. Bæði er þegar nokkur
innanlandsmarkaður fyrir reyktan fisk
og' á sennilega fyrir sér að aukast, auk
þess, sem sala til útlanda á að verða
tregðulaus.
Auk þess, sem hér hefir verið að
nokkru gerð grein fyrir nýjum mörk-
uðum, vil ég ekki láta hjá líða að benda
á það, að mér virðist auðsætt að Is-
lendingar gerðu einheittar tilraunir um
sölu á ferskri síld í Þýskalandi og ná-
lægum löndum. Auðvitað er fyrirfram
ekkert hægt að segja um árangur, en
líkur benda til, að það ætti að vera
hægt. Það, sem ég á aðallega við með
þessu er að fiskifloti Sunnlendinga,
einkum smærri bátarnir, gætu stundað
veiði þessa siðari hluta vorvertíðar og
fram í júnilok eða lengur ef til vill,
eins og lir. fiskifræðingur, Bjarni Sæ-
mundsson, hefir hent á í skýrslum sín-