Ægir - 01.11.1949, Page 4

246
Æ G I R
Jón G. Jónasson:
Hrakningur um Breiéafjöré.
Enn muna margir mannskaðaveðrið mikla laugardaginn fyrir Pálma
árið 1906, þegar þilskipið „lngvar“ fórst á Viðeyjarsundi og „Emilie“ og
„Sophie Wheatlg“ í grennd við Mijrar. í þessu sama vcðri var litið þií-
skip, sem „Sleipnir“ hét, að hrekjast um Breiðafjörð. Var ferð hans heitið
úr Stykkishólmi i Ólafsvik, og hefði hún ekki þurft að taka nema einn dag,
ef allt hefði verið með felldu. En þess í stað hrakti skipið dag eftir dag
aftur og fram um Breiðajjörð og komst loks við iltan leik i Vestureyjar og
þar varð áhöfn þess að skilja það eftir mjög illa leikið. Eftir liálfsmánaðar
burtveru komst áhöfnin af „SIeipni“ aftur í Stykkishólm, án þess að hafa
náð til Ólafsvikur.
Jón G. Jónasson, einn af hrakningsmönnunum, segir frá hrakningi þcss-
um hér á eftir, cn Jóhann Rafnsson hefur fært frásögu hans í letur. —
Þess má geta í sambandi við áheitið á Ólafsvikurkirkju, að Alexander
Valentínusson færði Ólafsvíkurkirkju fagra altaristöflu, málaða af Þórarni
B. Þorlákssyni, en rammann hafði hann smiðað sjálfur. Alcxandcr hefur
ritað um sjóhrakning þenna, og er frásögn hans m. a. í hinni nýju bók
„Brim og Boðar“. En frásögn Jóns er á alla lund fyllri og itarlegri.
Á þeim árum, er þeir atburðir gerðust,
sem hér greinir frá, rak Einar Markússon
þilskipaútgerð og verzlun í Ólafsvík. Skip
sín hafði hann í vetrarlægi, ýmist inni í
Grundarfirði eða Stykkishólmi. Veturinn
1905—’06 voru fjögur skip Einars hrófuð
upp í Stykkishólmi, utan Grunnasunds, í
Leyni og Skipavik. Hétu skip þessi „Den
Lille“, „Clarine“, „Matthildur“ og „Sleipnir“.
Töluverð viðgerð fór fram á skipunum
íyrir vorið, auk þess sem í tvö þeirra,
„Clarine" og „Den Lille“, voru settar vélar,
líklega fyrstu hjálparvélar, sem settar voru
í þilskip við Breiðafjörð. Viðgerð á skip-
unum annaðist Alexander Valentínusson,
smiður frá Ólafsvík, og hafði hann sér til
aðstoðar tvo lærlinga sina, þá Guðgeir Ög-
mundsson og Magnús Benediktsson, auk
þriðja manns, Magnús Guðbrandsson, alla
búsetta í Ólafsvík. Skipin urðu siðbúin
nema Sleipnir, sem lá til byrjar síðari hluta
marzmánaðar. Hannes Andrésson skip-
stjóri hugðist sigla honum til Ólafsvíkur,
þar sem skipshöfn, vistir og útgerð öll
skvldi tekin. Frá Ólafsvík voru Hannesi
sendir tveir háseta sinna, þeir Friðgeir
Friðriksson og Guðmundur Björnsson.
Komu j)eir á fjögra manna fari og skyldi
það vera skipsbátur Sleipnis til Ólafsvík-
ur. Með báti þessum tók sér far til Stykkis-
hólms, unglingsstúlka að nafni Kristján-
sína Kristjánsdóttir. Var hún í kynnisferð
til fósturforeldra sinna, en heim aftur ætl-
aði hún með „Sleipni“.
Laugardaginn 31. marz að afliðnu há-
degi lagði Sleipnir frá Þembu, þar sem hann
hafði legið í legufærum frá því að hann
var tekinn úr hrófi. Skipshöfnin var fjórir
menn, skipstjórinn Hannes Andrésson og
þrír hásetar, þeir tveir, sem áður eru
nefndir og mágur Hannesar, Jón G. Jónas-
son, sem einnig skyldi annast matreiðslu