Ægir - 01.11.1949, Blaðsíða 5

Æ G I R
247
í ferðinni. Auk þess voru fimm farþegar,
Alexander Valentinusson með smiði sína
þrjá, og Kristjánsína Kristjánsdóttir. Smið-
irnir, sem allir voru frá Ólafsvík, ætluðu
að vera heima um páskana og koma síðan
aftur inn í Stykkishólm og ljúka viðgerð
skipanna. Skipsbáturinn, fjögramanna-
farið, var í eftirdragi, reyndist hann of
stór til þess að hafa hann á dekki, þegar
segl væru borin um.
Veður var hið bezta, kaldi á suðaustan.
Hugðu því allir gott til ferðarinnar og að
lil Ólafsvíkur yrði náð um kvöldið eða
nóttina. Er á daginn leið, fór vindstaðan
að verða suðlægari, og kl. rúmlega átta um
kvöldið var komið sunnan stórviðri, og
„Sleipnir" þá staddur vestur af Selskeri.
Seglum var þá fækkað, slcipt um klíf, gaff-
alstoppsegl tekið frá og aftursegl rifað.
Vindur fór sívaxandi og kl. 5 um morgun-
inn var komið sunnan afspyrnurok. Var
þá lagzt til drifs og látið hala til kl. um
11 f. h. , að sú ákvörðun var tekin að leggja
skipinu yfir. Sjógangur var mikill og veð-
urofsinn sá sami, og þrátt fyrir ítrekaðar
tilraunir reyndist ókleift að fá skipið yfir
(fyrir) stag. Var þá það úrræði eitt að
„kúvenda“ eða hálsa skipinu, og var sá
kostur tekinn. Skipinu var slegið undan,
en þau mistök urðu, að „stuðtalían“ var
föst, er gefa skyldi seglið yfir, svo að um
leið og seglin tóku vind, og ekkert gaf eft-
ir, slitnaði stagurinn í sundur og vant-
spennurnar brustu, svo og mastrið niður
við dekk. Rá og reiði — mastur, segl,
bomina, gaffall, vantar og tóg — fór fyrir
borð, en hékk við skipið. Skeði þetta í
skótri svipan, og gátu hér vel orðið þeir
alburðir, að fáir hefðu orðið til sagna.
Hrakti nú skipið rá- og reiðalaust fyrir
straumi og vindi. Til þess að ekki ræki
eins hratt var reynt að láta reka fyrir segl-
inu og mastrinu. Sú dýrð stóð ekki lengi,
því að nokkru síðar slitnaði allt draslið
frá.
Upp úr þessu fór vindur minnkandi og
1. apríl kl. 4 e. m. var því sem næst komið
logn, en mikið var í sjóinn, Nú var bát-
Ilannes Andrésson,
skipsljóri.
urinn, sem alltaf hafði verið í eftirdragi,
tekinn inn á dekk. Til þess að geta tjaslað
upp seglum var gerð tilraun með að reisa
upp mastur. Mikill planki, 14—15 fet, sem
lá á dekkinu, var reistur upp og stagaður,
og tókst það vonum framar. Segl gátu ekki
verið mikil, enda eklci miklu til að tjalda.
í fokku stað var klifur settur upp og í
stað stórsegls var liöfð gömul foklca. Senn
var dagur að kvöldi og um kl. 8, í hægum
suðaustan vindi, var reynt með þessum út-
húnaði að sigla upp undir land. Sem að
líkindum lætur var taka slæm, skriður var
lítill og sóttist ferðin því seint. Um nóttina
brejdtist vindstaðan, og mánudagsmorg-
uninn 2. apríl var kominn s. v. stormur
með éljagangi. Var þá siglt undan vindi
þar til komið var inn fyrir Höskuldsey.
Vindur féll þá niður, en var á skammri
stund kominn á með s. s. a. veðri. Þá var
enn haldið útum. Undir morguninn, þriðju-
daginn 3. apríl, snerist vindur til s. v. Var
þá tekin stefna inn flóa, undan vindi, en
sóttist seint sem fyrr. Mjakaðist þó i átt-
ina þann dag allan og fram á næsta dag,
að náð var í var undir Stagley. Þar var
kastað báðum akkerum með þeim keðj-
um, sem til voru, og til þess að síður sliti
settar „talíur“ á. Er lagzt hafði verið og
gengið frá festarhöldum sem föng voru á,
var komið undir nónbil miðvikudaginn 4.
apríl.
Búist var nú við, að skipið yrði séð frá
L