Ægir - 01.11.1949, Blaðsíða 7
Æ G I R
249
eina eyjuna, voru pokar teknir, sem til
voru í lestinni undir kolum, og sett í þá
grjót af kjölfestunni, og þeim rennt niður
eftir keðjunni, sem dróst á eftir skipinu.
Hætti þá að reka, enda vindur orðinn hæg-
ur og var þarna inni á milli eyjanna. Veitt-
ist nú nokkuð næði og urðu horfurnar
vissulega stórum betri, þótt ekki væri vit-
að, hvar að landi hafði borið. Mötuðust
menn, þótt kostur væri fátækur, og tóku á
sig náðir, og urðu allir hvíldinni fegnir,
svo þjakaðir og þreyttir, sem flestir voru
orðnir. Næsta dag, Pálmasunnudag, var
veður orðið gott. Fyrir hádegi las skip-
stjóri húslestur, en undir lestrinum sat
Jón G. Jónasson á lúkarskappanum. Að
lestri loknum skýrði Jón frá því, að í norð-
urátt væri byggð eyja og muni þeir vera
séðir, þvi að hann Iiafi séð pilt hlaupa frá
útihúsum heim að bæ. Gat hann þess jafn-
framt til, að þetta mundi vera Rúffeyjar.
Voru allir á slcipinu ókunnir á þessum
slóðum, en móðir Jóns, Ástríður húsfreyja
á Helgafelli, hafði verið alin upp í Vestur-
eyjum, og hafði Jón af sögnum hennar
furðu glögga hugmynd um afstöðu eyja
þar vestra. Við frétt þessa glöddust menn
og varð uppi fótur og fit. Upp úr hádeginu
sást, hvar bátur kom siglandi, en þá var
vindur kominn á sunnan og fór vaxandi.
Ráturinn hafði ekki siglingu til skipsins,
en tók nokkru austar. En er til áranna
þurfti að taka var straumur andstæður og
vindur svo mikill, að ekki voru tiltök að
draga. Urðu bátsverjar að snúa frá og
dofnaði þá sem von var yfir skipverjum.
Enn var tvísýnt um, hvort skipið gæti
haldist þarna við. Um flóðið tók skipið að
reka nokkuð, en þótt legufærin væru lé-
leg, héldu þau, og var það vonum framar.
Naut þess enda við, að nú var meira var
en meðan vindur stóð vestlægari.
Morguninn eftir, mánudag, var veður
hetra, og kom þá bátur úr eyjunum. Á
hátnum voru fyrirliðar þeir Gísli Berg-
sveinsson í Rauðseyjum og feðgarnir Þor-
lákur og Ebeneser í Rúffeyjum. Daginn
áður, er rofaði til milli élja, höfðu þeir
Rúffeyjamenn orðið varir við hið nauð-
stadda skip og gerðu þá strax, fáliðaðir,
tilraun að hafa við það samband, en urðu
frá að hverfa eins og skipverjar höfðu orð-
ið varir við og fyrr er getið. En um kvöld-
ið gerðu þeir aðra tilraun, en urðu enn
frá að hverfa. Fóru þeir þá í Rauðseyjar
og fengu til liðs við sig Gjsla bónda Berg-
sveinsson, með meira lið og' stærri bát, en
það fór á sömu leið, og urðu þeir einnig
að hleypa fram aftur á skauti, svo að ekki
v;ar frá horfið fyrr en annars var ekki
kostur. Meðferðis höfðu eyjamenn mat og
l'atnað, og vildu þeir nú strax flytja skip-
verja fram í eyjar. Skipstjóri vildi hins
vegar gera tilraun ineð að koma „Sleipni"
í öruggari höfn og beiddist liðsinnis báts-
^erja, sem auðsótt var. Eyjan, sem legið
var í vari við, heitir Trésey og er í eyja-
og skerjaklasa sunnan Rúffeyjar. — Haf-
ist var nu handa og hafði Ebeneser Þor-
láksson forustuna. Legufærin, sem raunar
voru orðin harla lítil, voru dregin upp.
Varpakkerið, er síðast var tekið og hleypt
hafði verið niðrá grjótpokum, var ekki
orðið annað en brol af leggnum og stokk-
urinn, og höfðu pokarnir staðnæmst þar
á. Áður en legufærin voru dregin upp, var
lina flutt upp í sker þar skammt frá og
skipið dregið þar að klettum. Afturseglið
var dregið upp, öðrum seglum var ekki að
tjalda, og sigldi Ebeneser skipinu upp að
klöppum í eyju þar nálægt, er Galtarey
heitir. Stukku menn þar upp með tóg, og
var „Sleipnir“ dreginn inn á vog þarna í
evjunni og bundinn við land.
Ekki vildi Hannes skipstjóri yfirgefa
skijiið að svo komnu og urðu eftir ásamt
honum, þeir Jón G. Jónasson og Magnús
Guðbrandsson. Hina aðra skipverja tóku
eyjamenn með sér. Daginn eftir var komið
norðan rok og hafðist ekki sambandi við
„SIeipni“ fyrr en á föstudaginn langa, en
]>ann dag voru skipverjar fluttir af Rúff-
eyjafeðgum til Arneyjar. Þar fékk Hannes
Andrésson léðan bát hjá Lárusi Loftssyni
hónda, og hélt samdægurs suður til Stykk-