Alþýðublaðið - 19.06.1923, Blaðsíða 2

Þjóierni og þjoöa-
rígnr.
Lmmæli tveggja nafnkunnra
Islendinga.
Á þjóðerni hafá nútíðarmenn
mikinn átrúnað í flestum lönd-
um. Þó margt sé fagurt í þjóð-
ernisdýrkuninni, þá er hún þó
oftast mjög blandin heimsku og
hégóma, og víst er um það, að
hvergi í Evrópu er hægt að
finna alveg hrelnt þjóðerni. Þjóð-
irnar hafa frá alda öðli mjög
blandast saman, og sameiginlegt
mál og bókmentir er alls ekki
einhlítt; sama mál tala oít þjóðir
af mjög misn uriandi uppruna.
Þorvaldur Ihoroddsen.
(Minningabók I., bls. 138 —139.)
Það er þjóðarígurinn, sem er
núna ægilegasta hætta evrópisku
menningunni, og heill og heiður
sé, þeim, sem vinna a0 því að
jafna hann og eyða honum.
Ealldór Eermannsson.
(Grein um íslendinga og Dani,
í >Lögbergi< 8. febrúar s. 1).
Sjðmannasfingnr.
Sigvaldi tónskáld Stefánsson,
Kaldalóns, hefir samið fagurt lag
við isjómannasöng eftir Jón S.
Bergmann.
Tileinkar tónskáldið Snæbirni
bróður sínum listaverk þetta.
Sjómannasöngurinn er fjögur
erindi, hvert öðru snjallara.
Hið þriðja er þannig:
>Útþrá vaknar; hugsjón hækkar;
hafið vex, en landið smækkar.
Enn er langt á yztu mið.
Stórt skal unnið eða tapað;
örlög getur hending skapað;
vítt og frjálst er sjónarsvið.<
Er söngelskri þjóð og Ijóð-
rænni fengur í þessum listaverk-
um, sem hér eru sameinuð.
,Lag og ljóð er prentað á tví-
blöðung, stærð 27 x/2 X 20 cm.;
er prentun leyst af hendi í
Gutenbei gsprentsmiðju.
ALÞ'fi'ötlSLAÖiÖ
AlMfioliraiifigerfiin
selur i&in þétt hnoðuðu og vei bökuðu
Rúgbrauð
úr hezta danska rúgmjöllnu, sem liingað flyzt, enda eru
þaa viðarbend af neytendnm sem framúrskarandi góð.
Kon u r!
Munlð eitir að biðfa
um Smára smförlíkið.
Bæmið sjálfar um gæðin.
Hjálparstöð Hjúkrunarfélags-
Ins >Liknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11—12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5—6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. -
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Allur ytri búnlngur er prýði-
legur.
Varla fer hjá þvf, að sókst
verði eftir söng þessum.
Eallgrímur Jónsson.
Afialfnndur
fríkirkjunnar.
Þegar þetta herrans ár, 1923,
hafði talið 20 vikur og næstum
einn dag betur, héldu fríkirkju-
menn í Reykjavlk aðalsafnaðar-
fund sinn í fríkirkjunni. Hófst
hann 4 stundum eftir hádegi.
Og einni stund síðar var tunglið
í fullu suðri. Það var fimta tungl
ársins og þá rúmlega fimm daga
gamait. Þessi fundur hefir því
að mestu farið fram við aftanglóð
og aðstreymi sævar. Þá var séra
Árni Sigurðsson búinn að vera
þjónandi prestur safnaðarins 37
vikur, frekar þó. —
© Ódýrt hús. ©
Húseignin nr. 27 við Fálkagötu
hér i bænum er til sölu nú
þegar, og getur strax verið laus
til íbúðar, ef óskað er. Húsinu
fylgir 222,7 fermetra lóð, og er
óbygða Ióðin öll ræktuð. . Sölu-
verð er kr. 7000.00, og ber að
greiðá þar at kr. 2000.00 við
sacnningsgerð. Allar nánari upp-
lýsingar gefur málaflutningsmáð-
ur Gunnar E. Benediktsson,
Læjartorgi 2 hér í bænum.
Á Austurgötu 23
í Hafnarfirði er tekið tau til
strauningar og föt til viðgerðar
ásamt fleira saumi.
Sagt er, að menn í gamla
daga hafi stilt svo til með störfin,
einkum hin meiri háttar, að
hefja þau með ungu tuogli og
aðfalli. Þeir þóttust eiga það
víst, að forsjónin legði þá hlýrri
hendur og bjartari blessunarslæðu
yfir verkin.
Þótt fríkirlcjan hér sé enn
svo forn í eðli sínu, að nafnið
er sem röði á rýðugum málmi,
hefir þessi fundartími sennilega
ekki verið valinn í gömlu trúnni
á mar og mána. —
Þá er að geta lítið eitt um
gerðir fundarins.
Fyrst var rætt um fjárhaginn,
reikningar lesnir upp og lagðir
fram. Var þar alt'samþykt með
sátt og friði.
Þá kom fram beiðni frá presti
safnaðarins um viðbót við laun
hans, sem hata verið 5000 kr.
Þessu andmælti ein kona. Varð
henni litið á eltirlaun séra Ólafs
Ólafssonar. Ef rétt er munað,
vildi hún láta klippa af voðinni
hans og setja við voðina hans