Ægir - 15.11.1965, Blaðsíða 13

Æ GIR
335
Fiskveiðar á fjarlægum miftum
Framh. af bls. 331.
Samkvæmt rússneskum gögnum, er
safnað var í rannsóknarleiðöngrum þar
sem notuð voru smámöskvuð net, segir í
skýrslunni, voru árgangarnir 1948, 1949
og 1950 sterkir og stuðluðu að góðum afla
á árunum 1955 og 1956. Þannig ættu veið-
arnar árin 1964—68 að byggjast á ár-
göngunum frá 1958—64. Þá versna held-
ur horfurnar, því að einungis árganguí’-
inn 1958 var yfir meðallag, árgangurinn
1960 var fyrir neðan meðallag, 1961 tals-
vert neðar og 1962 var veikur árgangur.
Barentshaf — ýsa: Þessi kafli skýrsl-
unnar er miklu meira uppörvandi. Þar
kemur í ljós, að sterki árgangurinn frá
1950 gaf enskum togurum góðan afla árið
1956, og sterku árgangarnir 1956 og 1957
sáu um ánægjulegt aflamagn árin 1960—
62. Athuganir Rússa á ungri ýsu hafa
sýnt, að árgangurinn 1959 var a. m. k. í
meðallagi sterkur, og árgangarnir 1960—
66 verða að öllum líkindum talsvert fyrir
ofan meðallag. Þetta bendir til þess, að
afli verði góður næstu tvö til þrjú árin.
Bjarnarey, Spitsbergen — þorskur:
Skýrslan byggir á niðurstöðum rússneskra
leitarskipa og aflasamsetningu brezkra
togara og telur, að veiðin á árunum 1964
67 muni aðallega byggjast á árgöngunum
1957—63. Þetta eru sömu aldursflokkarn-
ir og í Barentshafi og verða að teljast
mjög veikir. 1 skýrslunni er ályktað, að
aflamagn muni fara minnkandi fram til
1966, en þá geti orðið smávegis aukning.
Ekki sé þess þó að vænta næstu fimm
árin, að aflinn komist upp í það, sem
hann var á árunum kringum 1955.
Noregsströnd — þorskur: Þorskurinn,
sem veiðist við strönd Noregs, er aðallega
fullþroska þorskur, 8 ára eða eldri, sem
kemur frá átusvæðunum við Bjarnarey
og í Barentshafi. Aflamagnið er því ná-
tengt aflanum á tveim síðast töldu miðun-
um. Lélegir árgangar, mikil sókn í veið-
unum og fleiri atriði, sem koma til sög-
unnar í Barentshafi og við Bjarnarey,
munu að öllum líkindum hafa áhrif á fisk-
veiðarnar við Noregsströnd.
Noregsströnd — ýsa: Eins og áður get-
ur, má búast við að aflamagnið við strönd
Noregs verði í nánum tengslum við ástand-
ið í Barentshafi og við Bjarnarey, en komi
þar fram tveim árum seinna. Það bendir
til þess, að sterku ýsu-árgangarnir frá
1960 og 1961 í Barentshafi komi ekki
veiðunum við Noreg að gagni fyrr en árið
1967 í fyrsta lagi.
Island — þorskur: íslandsmið seiða ekki
til sín hina stærri verksmiðjutogara Rússa,
Breta og annarra Evrópuþjóða, sem nú eru
teknir í notkun í æ ríkara mæli. Þess vegna
má ætla, að aflamagnið þar verði nokkuð
stöðugt á næstu árum.
fsland — ýsa: Sterku ýsu-árgangarnir
frá 1956—57 gáfu ágæta veiði árin 1961
og 1962, en aflamagnið minnkaði aftur
1963 þegar þessir aldursflokkar féllu út
úr veiðinni. Seinustu fáanlegar upplýs-
ingar um árgangana 1958, 1959 og 1960,
sem koma til með að hafa áhrif á aflann
í náinni framtíð, benda til þess, að hann
verði í meðallagi, jafnvel góður.
Austur-Grænland — þorskur: Þó að
fiskveiðar séu ekki stundaðar þar í stór-
um stíl, er svæðið svo takmarkað, að þegar
má telja að um ofveiði sé að ræða. Þegar
veiðar byrjuðu að aukast árið 1950, var
mestmegnis gamall fiskur í aflanum, en
nú er hann gersamlega horfinn, og bend-
ir það til þess, að mjög mikil nýting sé í
veiðunum. Meðalaldur fisks, sem þarna
veiðist nú, er svipaður og þorsksins, sem
veiddur er við Island, enda eru þessir
stofnar mjög tengdir. 1 skýrslunni er álykt-
að, að ekki séu miklir möguleikar á aukn-
um afla á þessu svæði.
Vestur-Grænland — þorskur: 1 byrjun
þessarar aldar var lítið um þorsk við
Grænland, en breytingar á hlýju straum-
unum úti fyrir ströndinni hituðu sjóinn,
og þorskstofninn jókst skyndilega. Ef
kólnun yrði aftur á straumnum gæti svo
farið, að þorskurinn hyrfi jafn skyndilega,