Ægir - 15.01.1971, Blaðsíða 13

ÆGIR
7
bátar Þjóðverjanna almennt stærri en
Eystrasaltsbátarnir.
Steinberg segir, að vegna aðsteðjandi of-
veiðihættu hafi dregið úr tvílembingaveið-
um með botnvörpu í Norðursjó og það
sama segir hann hér á eftir um tvílemb-
ingaveiðar með flotvörpu.
Tvílembingabotnvörpurnar eru að heita
iná einvörðungu tveggja leisa vörpur og
stærð þeirra fer vitaskuld eftir því drátt-
arafli sem hlutaðeigandi skip hafa. Á tví-
lembingum með 150—220 hestafla vélar
þykir hæfilegt að hringmál vörpunnar við
bússumið séu um það bil 500 möskvar með
160 mm riðli (sjá skýringarmynd). Fót-
reipuslengd þessara varpna er 200—210
fet og opnunin á hæðina 25—30 fet. Þessar
vörpur hafa mesta lóðrétta opnun af öll-
um þýzkum botnvörpum og eru þess vegna
sérlega vel fallnar til að notast jafnframt
sem hálfgildingsflotvörpur (semi-pelagic
trawl).
Trollútbúnaðurinn við þessa þýzku tví-
lembingabotnvörpu er sýndur á 2. mynd
Meginatriði útbúnaðarins er að hafður sé
nógur þungi til að halda vörpunni niðri
við botninn. Engan útbúnað þarf vegna
láréttu opnunarinnar. Sú opnun fer eftir
fjarlægðinni milli bátanna.
Á síðubátum, eins og flestir þýzku tví-
lembingarnir eru, verður að kasta vörp-
unni ásamt gröndurunum frá öðrum bátn-
um og síðan er endi annars grandarans
fluttur yfir í hinn tvílembinginn og tengd-
ur togvírnum þar. Bátunum er því næst
snúið á togstefnuna og slakað út eins og
þurfa þykir. Það þarf að nota tiltölulega
mikla víralengd á tvílembingatogi.
Ef um grunnt vatn er að ræða þarf
hlutfallið milli dýpis og víralengdar að
vera milli 1:10 og 1:15. Eftir því sem
dýpkar minnkar þetta hlutfall, en verður
samt alltaf hærra en þegar um einn bát er
að ræða.
Þegar híft er, þá hífa báðir þar til kem-
ur að lóðunum sem báðir innbyrða, en þá
lásar annar sínum grandara frá og hann
er fluttur yfir í bátinn, sem innbyrðir
vörpuna.
Eins og ljóst er af framansögðu, fer
mest af vinnunni við köstun og hífingu
fram í öðrum bátnum í senn, og þess vegna
er venja að flytja fólkið á milli skipa eftir
aðstæðum og þörfum.
Tvílembingaflotvarpa.
Orðið flotvarpa, er ágætisorð, en það er
varla réttnefni á því veiðarfæri, sem það
er notað sem heiti á hérlendis, enda annað
óskylt veiðarfæri til, þó að það sé ekki
notað hér, með þessu heiti. Erlenda heit-
ið á þessari vörpu, sem hægt er að toga með
niður undir botn og uppundir yfirborð var
fyrst „pelagic" varpa, en þar sem það var
ekki réttnefni, þegar farið var að veiða
botnfisk á allmiklu dýpi í þessa vörpu, þá er
nú orðið „miðsævarvarpa", notað víðast
hvar (á enskunni: midwatertrawl) og það
heiti er rökrétt myndað, þar sem veiðar-
færið veiðir hvorki við yfirborð né botn.
Orðið flotvarpa er þó orðið rótfast í máli
okkar og miklu skemmtilegra orð en mið-
sævarvarpa og þess vegna kannski rétt að
halda því, þar til eitthvert annað veiðar-
færi kemur, sem á meiri rétt til nafnsins.
Framhald á bls. 10.
2. mynd.