Ægir - 01.04.1971, Blaðsíða 13

Æ GIR
7Ó
Með mál út af brotum á aug-lýsing-u þessari
al farið að hætti opinberra mála, og varða brot
Tjpurlögum samkvæmt 2. gr. laga nr. 14 30. marz
1960.
. 8- gr.
... uglýsing þessi er sett samkvæmt heimild í
°gum nr. 14 30. marz 1960 um heimild fyrir
S'S^°rnina til þess að láta öðlast gildi ákvæði
a PJÓðasamnings, er gerður var 24. janúar 1959,
Uni fiskveiðar á norðausturhluta Atlantshafs,
asamt viðbæti, en samningur þessi hefur öðlazt
sbr. auglýsingu nr. 8 27. júní 1963.
Sjávarútvegsráðuneytið 26. marz 1971.
Eggert G. Þorsteinsson.
Þórður Ásgeirsson.
V arðandi ákvæði 4. gr. auglýsingarinnar er rétt
^ Aeta tess, að af íslands hálfu var sótt um und-
aapágu til veiða á 1.000 lestum af síld, og fékkst
_ Erlendar íréttir
«— ______________________________^
^ Suður-Afríku
0fveiði á sardínum við Vestur-Afríku.
Ríkisstjórn Suður-Afríku hefur enn
e^ki látið frá sér heyra um hina
^öideildu skýrslu dr. Jan Lochners,
yar sem hann varar við því, að sardínu-
iðnaðurinn í Suðvestur-Afríku sé búinn að
Yera> nema dregið verði nú þegar stórlega
ar því aflamagni, sem leyft er að veiða á
hvei’ju ári.
Pr- Lochner, sem er meðlimur í fisk-
veiðanefndinni, lét þegar árið 1963 í ljós
Pa skoðun, að sardínustofninn fyrir
®fi’öndum Suðvestur-Afríku væri í mikilli
®ttu vegna ofveiði.
Niðurstöður dr. Lochners benda til þess,
aö ehki verði hægt að bjarga sardínustofn-
iiinm, nema aflamagnið, sem leyft verður
a® veiða 1971, verði fært niður í 200.000
°nn. En eftir það telur hann, að auka
aiegi aflamagnið um 10% á ári.
Lochner rannsakaði fiskiðnaðinn í
^ðvestur-Afríku árið 1968 og spáði þá um
aflamagnið á næstu 3 árum. Spáði hann, að
aflamagnið, sem gert var ráð fyrir að
niyndi veiðast árið 1968, næðist, en að
aflinn 1969, sem gert var ráð fyrir að yrði
sú heimild. Nær leyfi þetta til veiða á 1.000 lest-
um síldar á því svæði, sem lokað er, sbr. 3. og 5.
gr., og er hér um að ræða heildamiagn á báðum
þeim tímabilum, sem veiðar eru bannaðar á, þ. e.
a. s. leyfðar eru 1.000 lestir á árinu 1971.
Mjög þýðingarmikið verður að telja, að þes$i
undanþáguheimild verði ekki misnotuð. Gæti það
haft alvarleg áhrif á samstarf þeiri'a þjóða, sem
að takmörkunum á síldveiðum í Norðursjó óg
Skagerak standa, en eins og kunnugt er, eru
fiskifræðingar mjög uggandi um framhald veið-
anna á þessum slóðum. Þá gæti misnotkun haft
í för með sér hættu á löndunarréttindum okkar í
Danmörku.
Samkvæmt því sem hér að framan er rakið, og
með tilliti til hins litla magns, sem leyft verður
á banntímanum er ljóst, að ekki verður hægt að
reikna með árangri af veiðum í Norðursjó og
Skagerak í maímánuði n. k., nema því aðeins að
síld yrði fyrir vestan hið friðaða svæði. — Ritstj.
1.65 milljónir tonna, myndi í reynd ekki
verða nema 1.25 millj. tonna. LFm sardínu-
aflann 1970 spáði hann því, að hann yrði
ekki nema 600.000 tonn. Reyndin varð sú,
að sardínuaflinn 1969 varð 1.33 milljónir
tonna og aflinn 1970 varð 565.000 tonn og
hafði því dr. Lochner reynzt mjög sann-
spár. Þrátt fyrir þetta hefur fiskiðnaður-
inn í Suðvestur-Afríku ekki viljað fara al-
gjörlega að ráðum dr. Lochners og hefur
aflamagnið, sem leyft er að veiða 1971
fyrir ströndum Suðvestur-Afríku, verið
ákveðið 445.000 tonn. Um þessa ákvörðun
segir dr. Lochner, að niðurstöður sínar
bendi til þess, að ekki muni veiðast nema
365.000 tonn af sardínum, þótt útgerð-
in geri sitt ítrasta til að ná hinu leyfða
magni. ; ’
I Suðvestur-Afríku eru menn mjög ugg-
andi vegna þessarar þróunar og óttast
margir, að sardínustofninn fyrir strönd
Suðvestur-Afríku sé á góðri leið með að
tortímast eins og sardínan fyrir strönd
Kaliforníu og Suður-Afríku á sínum
tíma.
Ef dr. Lochner reynist sannspár, hlýtur
að draga mjög úr fiskmjölsframleiðslu
Suður-Afríkumanna, en framleiðslu þeirra
hefur hnignað mjög undanfarin ár.
Ur „Financial Meil“, Höfðaborg.