Ægir - 01.05.1971, Blaðsíða 8

102
ÆGIR
ferðir til aldursgreiningar á humri eru því
miður ekki fyrir hendi, gefa til kynna, að
þetta batnandi ástand megi rekja til
sterkra árganga. Kom þessi humar mjög
greinilega fram í sýnum 1968 sem smá-
humar, og olli því, að meðallengd upp úr
sjó hefur aldrei verið minni en þá á mörg-
um veiðisvæðum (sjá 3. mynd). Sökum
smæðar varð þessi humar þó ekki til þess
að hafa áhrif á aflabrögð það árið, en eins
og áður sagði, hafa þau aldrei verið lélegri
en einmitt þá. Aukin aflabrögð 1969
og 1970 má aftur á móti að verulegu leyti
þakka þessum humri, sem þá varð veiði-
bær í auknum mæli, enda jókst meðalstærð
upp úr sjó víðast hvar nokkuð frá 1968—
1970 (sjá 3. mynd).
Ef litið er nánar á 3. mynd, sézt að
nokkur fylgni er milli meðalstærðar upp
úr sjó og afla á togtíma frá því að fyrstu
upplýsingar fengust á helztu humarmið-
unum við Reykjanes (svæði 146—148),
Vestmannaeyjar (169—170) og Suðaust-
urland (152—154). Hefur bæði humar-
stærð og afli á togtíma minnkað stórlega
allsstaðar á þessu tímabili, enda þótt þró-
unin hafi heldur rétt við hin tvö síðustu
ár, 1969 og 1970, af ástæðum, sem greint
var frá hér að framan. Einnig sést hversu
langbezt ástandið er ennþá við Suðaustur-
land, bæði hvað viðvíkur humarstærð og
afla á togtíma.
Samkvæmt reglum, sem nú gilda um
löndun humars (1970), er hann flokkaður
í þrjá verðflokka eftir halaþyngd, og er
þar mikill verðmismunur á. í I. flokk fara
humarhalar 30 g og yfir, í II. flokk 15—30
g halar og í III. flokk 10—15 g halar. Hum-
arhala undir 10 g (= 7 cm halalengd eða
um 3,5 cm skjaldarlengd) á ekki að hirða.
I samræmi við þessa flokkaskiptingu
hefur löndunarhæfur humar úr sýnum frá
Á