Ægir - 15.06.1971, Blaðsíða 20

150
ÆGIR
og munu ráða mestu í veiðinni árin 1971
og 1972.
Við Suðvestur- og Suður-Grænland var
árgangurinn frá 1963 mest áberandi, en
næstir honum komu árgangarnir frá 1962
og 1961, en talið er að þeir séu að mestu
ættaðir frá Austur-Grænlandi, og eins fór
talsvert af þessum árgöngum til Islands
til hrygningar.
Mjög er nú gengið á ýsustofnana á
svæðum 4 og 5 (St. Lawrenceflóa og suður
að að 39 ° n. br.) og er talið að þeir séu að-
eins fjórðungur af því, sem eðlilegt er, til
þess að þeir gefi af sér hámarksafla. Settar
hafa verið takmarkanir á ýsuveiðina, en
vegna mjög lélegs klaks munu þessir stofn-
ar sennilega halda áfram að minnka, nema
til komi enn frekari takmarkanir á veið-
inni.
Síldveiðin á svæðinu nam samtals 810
þús. tonnum árið 1970, en hámarki sínu
náði þessi veiði árið 1968, er aflinn varð
951 þús tonn. Allir síldarstofnarnir á
svæðinu hafa minnkað síðastliðið ár, sér-
staklega syðst á svæðinu. Talið er nauð-
synlegt að draga úr síldveiðinni, til þess
að bjarga stofnunum frá frekari eyðingu-
Lögð var fram á fundinum sameiginleg
skýrsla fiskifræðinga frá ICES og ICNAF
um laxveiðar við Vestur-Grænland. Árið
1970 nam heildarlaxveiðin við Vestur-
Grænland um 2150 tonnum og var það
mjög líkt og árið áður. Vegna aukinnar
þátttöku grænlenzkra skipa í veiðinni var
ekki mögulegt að skilja á milli veiði á
grunnmiðum (með föstum netum) og á
djúpmiðum (með reknetum). Eins og áður
byggðist þessi veiði á laxi, sem verið hefur
eitt ár í sjó og myndi því koma í heimaárn-
ar sem tveggja ára eða eldri, ef hann ekki
veiddist við Grænland.
Fjöldi reknetabáta við Vestur-Græn-
land var mjög líkur og árið 1969 (að und-
anteknum bátum, sem skráðir eru í Græn-
landi). Auk þess fiskuðu tvö grænlenzk
veiðiskip lax á línu í norðanverðu Labra-
dorhafi á milli 58° og 60' norðlægrar
breiddar og 53° og 58' vestlægrar lengdar
og fékk annað skipið sjö tonn af laxi, en
ekki er vitað um afla hins.
Árið 1970 fékkst merktur lax við Græn-
land, sem merktur hafði verið í Norður-
Ameríku og í ýmsum löndum í Vestur-
Evrópu. Nú fékkst í fyrsta skipti lax, sem
merktur hafði verið í Suðvestur-Frakk-
landi. Meirihluti endurheimtanna er
annars frá Kanada og Bretlandseyjum.
Lífefnafræðilegar rannsóknir á laxi við
Vestur-Grænland gefa til kynna að jafn-
mikið sé þar af laxi af amerískum og evr-
ópskum uppruna. Endurheimtur af laxi
merktum við Grænland sýna einnig líkt
hlutfall. Árið 1969 fékkst einn lax á Spáni,
sem merlctur hafði verið við Vestur-Græn-
land.
Fyrri áætlanir um áhrif veiðanna við
Vestur-Grænland á laxastofnana í heima-
ánum hafa verið byggðar á þeirri aukn-
ingu í þyngd er yrði á fiskinum frá því
að hann dvelst við Vestur-Grænland og
þar til hann veiðist í heimaánni. Ekki er
vitað um náttúrulega dánartölu í stofnin-
um á þessu tímabili, og er þar farið eftir
líkum. Nýjasta úttekt á þessu bendir til
að veiðarnar við Vestur-Grænland hafi
tekið á milli 10% og 30% af stofninum
á þessu svæði. Miðað við 2000 tonna lax-
veiði við Vestur-Grænland, myndi sú veiði
hafa í för með sér 500—1900 tonna tap á
veiðinni í heimaánum. Þetta er þó miðað
við, að allur lax við Vestur-Grænland hafi
verið á veiðisvæðum þeim, sem nú eru
þekkt, en sé svo ekki, eru þessar tölur of
hátt reiknaðar. Eins er rétt að taka fram,
að hér er aðeins reiknað beint augnabliks-
tap, en ekki reiknað með hver áhrif veið-
arnar við Grænland hafa á hrygninguna
vegna minni hrygningarstofns.
Árið 1970 var heildarlaxveiðin í Kan-
ada, Englandi, Wales, Irlandi og Norður-
írlandi hærri en árið áður, en hinsvegar
verulega lægri í Skotlandi og Noregi.
3. Ýmsar samþykktir.
Á fundinum voru samþykktar ýmsai'
þýðingarmiklar tillögur.