Ægir - 15.10.1971, Blaðsíða 9

ÆGIR
287
heimzt (2,3%), en þau voru öll merkt við
Vestfirði (2. mynd). Þessar endurheimt-
ur, þótt fáar séu, varpa nokkru ljósi á
göngur hrognkelsanna. Sérstaklega at-
hyglisverðar eru merkingarnar á Breiða-
firði (24. marz) og á norðanverðu Látra-
grunni (28. marz). tJr báðum þessum
merkingum hafa hrognkelsi gengið inn á
Patreksfjörð, en engu að síður norður fyr-
ir land. Þannig veiðist grásleppa við Skaga-
strönd 51 degi eftir að hún er merkt fyrir
vestan og önnur veiðist við Flatey á Skjálf-
anda aðeins 35 dögum eftir að hún var
merkt á Látragrunni. Vegalengdin þarna
á milli er a. m. k. 220 sjómílur, svo að
meðalsundhraðinn hefur verið 6,3 sjóm/
dag. Þetta dæmi sýnir, að hrognkelsin
komast talsvert áfram ef með þarf, þótt
klunnalegur vöxtur þeirra bendi ekki til
neinnar sundfimi og yfirleitt fari þau
sér hægt.
Merkingin í marz sýnir ennfremur, að
hrognkelsi merkt við Vestfirði hafa geng-
ið suður á bóginn, en einn rauðmaginn
merktur við Isafjarðardjúp veiddist tveim-
ur mánuðum síðar á Grundarfirði (Snæ-
fellsnesi).
I byrjun maí náðist að merkja 69 hrogn-
kelsi víðsvegar við Norðurland og 11 við
Vesturland (ferningarnir á 1. mynd). Úr
þeim merkingum hafa þrjú hrognkelsi
endurheimzt (3,8%). Virðast tvö hrogn-
kelsanna vera á útleið að lokinni hrygningu,
en rauðmaginn, sem merktur var í Skjálf-
andadjúpi, fór ekki inn á Skjálfanda, held-
ur leitar vestur á bóginn og veiðist inni á
Húnaflóa (3. mynd).
Næst fór fram merking á Húsavík í lok
mynd. Merkingastaðir hrognkelsa við Vestur- og Norðurland. Tölurnar tákna fjöldann, sem
merktur var á hverjum stað.