Ægir - 15.11.1971, Blaðsíða 22

348
ÆGIR
a---------------------------------------»
Erlendar fréttir
a---------------------------------------í'
Frá IMoregi
Norðmenn banna makrílveiðar í herpinót
Ástæðan til þess að Norðmenn hafa nú bannað
makrílveiði í herpinót er sú, að bæði aflinn, sem
veiðist og- rannsókn fiskifræðinga sýnir, að verið
er að veiða árgang-inn 1969. Þessi árgangur er
allsráðandi á því svæði, sem veiðarnar eru bann-
aðar á, en það er við Skagerak, í Norðursjónum
og Noregshafi. Þessi árgangur 1969 þarf að bera
upp makrílveiðarnar næstu árin og því er rík
ástæða til að vernda hann, segir fiskimálastjóri
Noregs, Klaus Sunnaná. Áður en þetta bann kom
til, hafði verið leyfilegt að veiða til neyzlu makríl
í herpinót fyrir sunnan 59. breiddargráðu, og 600
þús. hl. fyrir norðan sömu breiddargráðu, en það
magn var eftir að veiða af fyrr settum kvóta.
Þessar veiðar reyndust svo, að menn töldu sem
áður segir árgang 1969 í hættu, því að smámakríll
hafði dreift sér um allt leyfða svæðið. Eina
árangursríka leiðin til að koma í veg fyrir smá-
makrílsveiðina töldu ráðamenn að væri algert
bann við herpinótaveiði á þessum svæðum.
Bannið er þó með þeim fyrirvara, að ef þörfin
fyrir makríl til neyzlu krefjist þess, þá megi veita
undanþágu frá banninu á svæðum nálægt landi.
Eitt bezta þorskaflaár í Noregi
Veiðitakmarkanir og veiðibönn voru aðeins til
að forðast öngþveiti í fiskmóttökunni, sagði for-
maður norska ferskfisksambandsins, Bjarne
Jonsen, þegar hann setti þing sambandsins, í end-
uðum október í haust.
Hann sagði ennfremur:
Árið, sem er að líða, hefur verið eitt hið bezta
í sögu norskra þorskveiða, ef undan er skilið
tregfiskið í vor við Austur-Finnmörk og ufsa-
veiðarnar á suðlægari miðunum. Stór og fallegur
þorskur gekk upp að ströndinni í byrjun ver-
tíðar og olli góðum vertíðarafla meðfram allri
strandlengjunni frá Nordkapp og langt suður með
vesturströndinni. í mörgum verstöðum minntust
menn ekki jafngóðra aflabragða. Okkar stærsta
vertíðarverstöð, Lófót, vann nú aftur nokkuð af
sinni fyrri frægð, og það er sérstaklega skemmti-
legt að geta sagt frá því, að aflamagn á sjó-
mann við Lófót var nú fjórum sinnum meira en
á árunum 1930—40.
Á tímabilinu 1. júlí 1970 til 31. maí 1971 var
landað á því svæði, sem ferskfisksambandið starf-
ar á, 407 þúsund tonnum og þessi afli ásamt ýms-
um afia, sem flaut með þorskaflanum, lagði sig
á 586 milljónir. (Þetta eru um 7 milljarðar 618
milljónir íslenzkra króna og virðist þá meðal-
ferskfiskverð hafa verið kr. 18.75 á þessum til-
tekna afla. Þýtí.) Til samanburðar má nefna, að
í lakasta eftirstríðsárinu 1954 var aflinn á þessu
svæði ekki nema 247 þúsund tonn. Orsakirnar til
hins mikla afla nú eru einkum þrjár: hin mikla
fiskganga, afkastamikil veiðitæki og góðir mark-
aðsmöguleikar, sem ollu því að kaupendur vildu
óðfúsir kaupa fisk og lögðu sig alla fram um að
taka við sem mestu magni.
Stjórnfiskkaupasambandsins var þó neydd til að
leggja nokkrar veiðihömlur, vegna þess að mót-
tökukerfið réð ekki við þennan mikla afla. Eins
og áður segir gerðu fiskkaupendur eins og þeir
gátu og einnig fiskvinnslufólkið, en fólksekla
fyrstu vikur vertíðarinnar rýrði móttökuskilyrðin.
Það var allmikið af fiski flutt frá Lófót til ann-
arra staða, en forsenda þess að slík tilfærsla komi
að gagni er vitaskuld sú að það vanti hráefni á
móttökustaðinn. Þar sem aflabrögðin voru góð
allsstaðar við ströndina, þá vantaði hvergi fisk.
Stjórn fiskkaupmanna stöðvaði veiðarnar tíma
og tíma, en tók síðar upp kvótaveiði, sem reyndist
vinsælla fyrirkomulag meðal sjómanna.
Veiðibönn og veiðitakmarkanir eru af hálfu
Ferskfiskssambandsins aðeins neyðarráðstafanir
til að hindra öngþveiti i fiskmóttökunni og tak-
mark okkar er að hægt sé að taka viðstöðulaust
á móti öllum þeim afla, sem veiðist. Með þeim
ágætu markaðshorfum, sem nú eru á frystum
fiski, saltfiski og með betra skipulagi og auknum
afköstum fiskvinnslustöðvanna á þetta að takast.
Bjarne ræddi síðan um þá þróun í fiskkaupa-
málunum í Noregi, að fiskkaupendum fer ört
fækkandi. Þeir voru 1500 á fyrstu árunum eftir
stríðið en eru ekki nú nema 819. Síðastliðið ár
fækkaði um 72 kaupendur. Þetta hefur haft í
för með sér víða, að fiskmóttaka er engin á mörg-
um stöðum, og sjómennirnir flytja á brott vegna
þess og útgerð leggst niður í þeim verstöðvum.
Um markaðina sagði Bjarne:
„Enda þótt við misstum 90 þúsund tonna skreið-
armarkað fyrir fáum árum (Nigeríumarkaðinn)
og þrátt fyrir hinn mikla afla síðast liðið ár, ger-
um við ekki betur en fullnægja eftirspurninni
eftir frystum fiski og saltfiski. Ástæðan til þessa
er sú, að fiskur er orðinn vinsæll matur í nokkr-
um löndum, þar sem kaupmáttur er mikill. Sam-
hliða þessu hafa þorskveiðar margra þjóða brugð-
izt og það á bæði við um þióðir, sem fiska fyrir
eiginn markað og hinar, sem keppa við okkur á
mörkuðum.
.... Hin jákvæða markaðsaukning, sem hófst
á árinu 1969 fer enn vaxandi bæði að magni og
verði. Nigeríumarkaðurinn er enn lokaður og það
er mjög vafasamt að það takist að koma aftur í
gang sölu þangað ....
Ef dæma má eftir ástandinu nú, þá virðist sem