Ægir - 01.12.1971, Blaðsíða 24

374
ÆGIR
Vegna atvinnuleysis á Akureyri óskaði
ríkisstjórnin eftir því, að síldinni yrði ekki
ráðstafað að sinni og lauk málinu með því,
að ríkissjóður keypti umræddasíld og var
óskað eftir því, að saltendur geymdu síld-
ina þar til séð yrði, hvort K. Jónsson & Co.
gætu náð samningum síðar. Síldarútvegs-
nefnd hafði samband við saltendur um mál-
ið og tilkynntu flestir þeirra, að þeir hefðu
ekki aðstöðu til að geyma síldina og var
fjármálaráðuneytinu tilkynnt um það.
Hinn 4. marz tilkynnti fjármálaráðuneytið,
að ráðstafa mætti umræddum 3000 tunnum
til K. Jónssonar & Co. Akureyri og hófst
þá flutningur á síldinni norður.
Niðursuðuverksmiðjan ORA í Kópavogi
óskaði um haustið eftir kaupum á 100 tunn-
um af kryddsíld og var sú síld afgreidd til
verksmið j unnar.
Samkvæmt framansögðu var því ráð-
stafað samtals 12.039 tunnum til íslenzkra
síldarniðurlagningarverksmiðja.
Til viðbótar þessu magni fóru til flökun-
ar í tunnur og til pökkunar í neytenda-
umbúðir hjá söltunarstöðvunum samtals
um 4100 tunnur, mestur hluti þó til flök-
unar. Vegna hins mjög takmarkaða
geymsluþols, voru kaupendur þó mjög
tregir til að láta flaka síldina hérlendis.
Alls var því ráðstafað á vertíðinni rúm-
lega 16.100 tunnum til frekari vinnslu inn-
anlands.
Fersksíldarverðið.
Hinn 2. október ákvað yfirnefnd Verð-
lagsráðs sjávarútvegsins, að lágmarksverð-
á Suðurlandssíld frá og með 16. september
til 31. desember 1970 skyldi vera kr. 10,00
fyrir hvert kg. Fulltrúum í Verðlagsráði
skyldi þó heimilt að segja verðinu upp með
minnst viku fyrirvara miðað við 1. nóvem-
ber eða síðar.
Þann 4. nóvember var verðið hækkað í
kr. 12,40 pr. kg.
Framangreind verð gefa ekki rétta hug-
mynd um hið raunverulega lágmarksverð,
sem söltunarstöðvarnar urðu að greiða, þar
sem hér er einungis um skiptaverðið að
ræða. Við verðið bættist 31% , sem söltunar-
stöðvarnar greiddu til stofnfjársjóðs fiski-
skipa og vegna hlutdeildar í útgerðarkostn-
aði.
Hið raunverulega verð var því:
16/9 — 2/11 kr. 13,10 pr. kg.
2/11—31/12 kr. 16,24 pr. kg.
VeiSi og síldarleit.
í yfirliti, sem Jakob Jakobsson, fiski-
fræðingur hefur látið Síldarútvegsnefnd í
té varðandi síldarleit, síldargöngur og afla-
brögð sunnanlands og vestan árið 1970,
segir m. a.:
„Seinni helmingnr september og fram til 10.
október og í desember var Hafþór við síldarleit
sunnan- og suðvestanlands.
Á tímabilinu 18. september til 9. október er
Árni Friðriksson við síldar- og kolmunnarann-
sóknir við Suðausturland og í Austur- og Norð-
austurdjúpi. Athugað var magn og útbreiðsla
þessara tegunda, gerðar veiðitilraunir og um-
hverfisrannsóknir og safnað sýnum.
14.10—8.11. og 15.11—26.11. var Ámi Friðriks-
son við síldarrannsóknir suðvestanlands. Auk
venjulegrar síldarleitar og þeirra rannsókna, sem
þeirri starfsemi fylgir, var gerð tilraun til stofn-
stærðarákvörðunar með bergmálstækjum.
Á tímabilinu 27.11 til 17.12. var gerð könnun
á magni smásíldar í Hvalfirði og Eyjafirði svo og
fleiri fiörðum norðanlands og austan. Þá voru
djúpmið austanlands könnuð nokkuð með tilliti til
hugsanlegra kolmunna- og síldargangna þar . .. . “
„í janúarmánuði fannst nokkuð af síld, eink-
um í Jökuldjúpi og Kolluál, en veðurfar var afar
óhagstætt og varð afli svo til enginn. Þeir bátar,
sem héldu til síldveiða eftir áramótin, hættu flestir
upn úr miðjum mánuðinum.
Á tímabilinu 15. febrúar til 15. september voru
almennar síldveiðar bannaðar á svæðinu frá
Eystra-Horni vestur um að Látrabjargi. Nokkrir
fengu þó undanþágu frá veiðibanninu til þess að
siá niðursuðuiðnaðinum fyrir hráefni og til beitu-
öflunar. Með töku sýnishorna úr afla þessara báta
var hægt að fylgjast með síldinni yfir bann-
tímann.
gotssíldarinnar og könnuð útbreiðsla og magn
gotssíldarinnar og könnuð útbereiðsla og magn
síldarseiða. Hvergi varð vart við verulegt magn
síldar yfir hrygningartímann, en stakar torfur
fundust í Faxaflóa, vestan við Reykianes og það-
an grunnt austur með landi, og vestan og norð-
vestan Vestmannaeyia, auk grunnslóða suðaust-
anlands. Hvergi varð vart við verulegt magn af