Ægir - 01.11.1981, Qupperneq 25

inum en reyndin orðið sú að þeir hafa stuðlað að
endurnýjun flotans og ráðamenn í landinu snúið
bessu tæki í höndum útgerðarmanna. Nefndi
Kristján dæmi um þetta.
Varðandi stjórnunaraðferðir gerði Kristján lítið
nr leyfisbindingu veiða. Skrapdagakerfið væri ekki
urelt stjórnunartæki. Skýrslan ætti að segja skýrt
°g skorinort að sóknarkvóti væri núverandi kerfi.
'Vflakvótar hefðu þó reynst vel í loðnuveiðum en
ættu ekki við í þorskveiðum. Ef nota ætti kvóta-
berfið þyrfti það að vera á öllum fiskiskipum, ekki
bara togurum. Sú hugmynd að vera með veiði-
bvóta á vinnslustöðvar væri einhver afturhalds-
samasta tillaga sem hann hefði lengi heyrt. Auðséð
Væri undir lok skýrslunnar að sá sem skrifar væri
talsmaður auðlindaskatts þótt hann þyrði ekki að
segja það, samanber tillöguna að selja 20% veiði-
leYfa eftir úthlutun 80%.
Ekki kveðst Kristján vera bjartsýnn á að til væru
°rkusparandi skip eða tæki sem máli skiptu. Hann
var heldur ekki bjartsýnn á framtíðarmöguleika á
sölu saltaðrar og frystrar síldar vegna aukins fram-
b°ðs frá öðrum þjóðum. Um umbætur í fiskmjöls-
verksmiðjum væri það. að segja að ríkið hefði verið
óvinveitt þessari atvinnugrein t.d. með álagningu
bárra tolla á nauðsynleg tæki.
Kristján taldi umfjöllun hópsins á markaðsmál-
um vera losaralega. Útfærsla landhelgi margra
bjóða hefði aukið framboð á fiski og ekki væri
nægilega sterklega bent á hættuna sem því fylgdi.
Úin löndin sem töpuðu á útfærslunni hafa þegar
brugðist við vandanum og ekki neinnar markaðs-
aukningar að vænta. Ekki var Kristján sammála
fullyrðingum um að ekki gæti verið meiri hætta á
ferðum á stofnanamarkaði fyrir fisk í Bandaríkj-
Ur>um.
Kristján kvað skýrsluna of neikvæða gagnvart
fiskvinnslu almennt. Tilfellið væri að launahlut-
fallið væri gott i fiskvinnslu m.a. vegna bónuskerf-
'sins, er gæfi starfsfólki allt að tvöföldun á dag-
launum. Óréttmætur væri sá neikvæði tónn sem
Væri hafður um bónuskerfið.
Að lokum kvaðst Kristján sammála skýrslunni
að bví er varðar óheilbrigði verðlagskerfis sem
uniðast við að halda útgerðinni á núlli. Vandamálið
a raetur sínar að rekja til verðbólgunnar. Kristján
taldi sig vera sammála aðalatriðum um að aflinn
‘Uyndi ekki aukast að ráði á næstunni og að
Vlunsluvirði mundi lítið breytast, en sóknin þyrfti
að dragast saman.
Fundargerð um skýrslu
Rannsóknaráðs um
,,þróun sjávarútvegs“.
Vilhjálmur Lúðvíksson - bauð fundarmenn vel-
komna. Skýrði hann gerð langtímaáætlunar Rann-
sóknaráðs ríkisins og samhengið við skýrslu starfs-
hóps um þróun sjávarútvegs. Tilgangur fundarins
væri að fá fram athugasemdir og ný sjónarmið
varðandi innihald skýrslunnar. Þá gerði Vilhjálm-
ur grein fyrir dagskrá fundarins.
Að loknum framsöguerindum þeim er hér á und-
an hafa farið hófust almennar umræður:
Steingrímur Hermannsson - kvaðst sammála lang-
flestu sem Kristján og Árni höfðu að segja. Taldi
hann að láðst hafi við gerð skýrslunnar að hafa
nægilegt samband við breiðan hóp hagsmunaaðila,
s.s. við ráðuneytið. Benti hann á að bláa skýrslan
væri að norskri fyrirmynd, en framsetningarmáti
Norðmanna væri öðruvísi. í þessari skýrslu væru
settir fram hlutir sem vísindamenn myndu aldrei fá
að ákveða, enda ákvörðun miklu vandasamari og
fjölþættari, s.s. með tilliti til byggðastefnu.
Nefndin hefði átt að halda sig meira að rannsókna-
þættinum og sleppa hinum þjóðmálalega. Bláa
skýrslan sagði Steingrímur að hefði brugðist í
grundvallaratriðum varðandi skynsamlegt aflahá-
Mynd 12. Nólaveiðar. (Ljósm. Sigurgeir Jónasson ).
ÆGIR — 601