Alþýðublaðið - 23.06.1923, Blaðsíða 3

AL&S&OaL&ðXi?
Mýkamið:
Hjólhestadekk og slöagur,
prfma sert, mjög ódýrt í
Fálkanum.
W* Ódýr saumaskapur. ’^ssgf
Sauma ódýrast allra karlmanna-
töt, sníð í'öt eitir-máíi sérstakiega,
ef óskað er. Útvega með heild-
söluverði fataeíni, þ. á m. ekta
blátt >Yaelit clnb< cheviot. Er
og verð ávalt ódýrastl skradd-
arinn. Ouðiu, Signrðsson, Berg-
staðastræti ix. — Sími 377.
Bffýnsla. Heflll & Sög, Njáls-
götu 3, brýnir öll skerandi verkfæri.
sæmilega gamalt). Þá var há-
stökk, sem fórst fyrir á sunnu-
daginn. Hæst stökk Ósyald
Knudsen, sem setti nýtt met,
1 71 m.; næstur hooum stökk
Kristján L. Gssbson, 1,54 m.j
VepkamaðurSnii; blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að oius kr. 5,00 um árið. Gerist áskrif-
endur á afgreiðslu Alþýðublaðsins.
Skóvlnnustofa mín er á Vest-
urgötu 18 (gengið inn frá Norð-
urst(g). Þar eru skó- og gummí-
viðgerðir fljótast og bezt af-
greiddnr. Fianur Jónsson.
sem sérstaklega er til búið
til viðgerðar á. gúmmí-
stígvéluiTi, tœet í
Fáikanam.
í 10000 metra hiáupi voru
tjórir keppendur. Guðjón Július-
son varð fyrstur, 35 mín. 440/io
sek. Annar varð Magnús Eiríks-
son, 35 mín. 47 sek. (eins og
sjá má, er munurinn að eins
Kon u rí
Munlð eitlr að biðfa
um Smára smjövlikið.
Ðæmið sjálfar uiu gæðin.
Útbrelðlð Alþýðublaðlð
hirap sem þið epuð og
hwept sem þið fapiðl
Sú þriöja heftr farið sigurför um
allan heim. Söguútgáfan, Reykjavík.
rúmar 2 sek.). Þriðji var Ólafur
Þorkelsson, 36 mín. 31^/2 sek.,
allir úr 1. K. íslenzkt met er
34 mín. 1 38/io sek-. sett af Jóni
Kaldál.
í fimtarþraut varð skarpastur
Bdgar Rice Burroughs: Dýp Taraans.
Hrollur fór um Svein. Tatzan snóri sór a8 hon-
um. Kulda og gtiind lagði af andliti hans, og úr
gráum augum hans las hann morð.
>Hvar er konan mín?< utraði apamaðurinn.
>Hvar er barnið?<
Sveinn reyndi að svara, en hósti kæfði orðin.
Ör stóð í gegnum háls hans, og er hann hóstaði,
vall blóðið út úr vitum hans.
Tarzan beið þess, að hviðan hætt. Eins og eir-
stytta — kaldur, harður og meðaumkunatlaus —
stóð hann yflr særða manninum og beið þess að
neyba út úr honum þær' upplýsingar, er hann vildi,
og drepa hann svo,
Loks hætti hóstinn, og blóðstraumurinn minkaði,
og aftur reyndi maðurinn að tala. Tarzan kraup og
hallabi sér að vörum hans.
>Konan! Bamið!< endurtók hann. >Hvar eru
þau?<
SveinU benti á götuna.
>Rússinn — tók þau,< hvíslaði haun.
>Hvernig komst þú hingMð?< héltTaizan áfram.
>því ertu ekki með Rokoff?<
>Þeir náðu okkur,< svaraði Sveinn — svo lógt,
að Tarzan að eins heyrði það. >Beir náðu okkur.
Ég barðist, en allir menn míoir flýðu. Éeir tóku
mig, þegar ég særðist. Rokoff sagðist skiija mig
hér eftir handa hýenum. Það væri verra en dauðinn.
Hann tók konu þína og barn.<
>Hvað ætlaðiat þú fyrir með þau. —■ hvert ætl-
aðir þú iiieð þau?< spurði Tarzan og bætti svo
við, er hann horfbi á Svein með nístandi augum
haturs og hefndar, er hann lengi hafði dulið: >Hvað
geiðir þú konunni minni og barninu ilt? Pljótur að
svara, áður en óg drep þig! Segðu mér hið versta,
eða ég ííf þig sundur með höndum og tönnum! Þú
hefir sóð, að ég get gert það!<
Sveinn glenti upp augun af undrun.
>Ég gerði þeím ekkert,< hvfslaði hann. >Ég reyndi
til þess að koma þeim undan Rússanum. Konan
þin var mér góð á Kincaid, og ég heyrði hvít-
voðunginn stundum grát.a. Ég á sjálfur konu og
bam í Kvistjauíu, og ég gat ekki þolað að sjá þau
skilin að og í höndum Rokoffs. í*að var alt og
sumt. Lit ég út, eins og ég hafi viljað skaða þau?<
hé!t hann áfram eftir stundarþögn og benti á örina,
er stóð í gegnum háls hans.
Pað var eitthvað það í tilliti mannsins er sann-
færði Tarzan um, að hann segði satt. Og það, sem
hafði mest áhrif, var, að Sveinn virtist móðgaðri
' en hvað hann varð hræddur, Hann vissi, að hann
var að dauða kominti, svo hótanir Tarzans höfðu
lítil áhrif; en það var augljóst, að hann vildi, að
Englendirigutinn þekti sannleikann.
Apamaðutinn kraup á kné við hlið Sveins.
>Mér þykir það leitt.,< sagði hann blátt áfram,
>en ég bjóst ekki við öðrum en óþokkum í sveit
Rokoffs. Ég sé, að mér hefir skjátlast. Nú er það
liðið, og við sk'ulum sleppa því, snúa okkur að
þýðingai meira att iðinu, sem er að koma þór þangað?