Ægir - 01.06.1989, Page 33

6/89
ÆGIR
317
borskur og af hinum 15%, er það
jriikil ý5a; a5 hægt er að reikna
Pessa viðbót, 24.402 tonn, sem
re'n þorskígildi. Að viðbættum
•-^6 þorskígildistonnum rað-
Srn'ðaskipanna er viðbótarhlutur
"Umframflotans" 30.758 þorskí-
Sildistonn.
Ef við hækkum nú afla smábáta
ahð 1934 um 13.5% og fáum
Þannig út hvað þeir hefðu átt að fá
Samkvæmt því árið 1988, þá fáum
V|ð 24.763 tonn. Þannig að raun-
aukning aflamarks „umframflot-
ans er 27.813 tonn, sem er það
ma8n sem aðrir útgerðarmenn
þaPa í heilaraflamarki ársins 1988.
að er einfalt reikningsdæmi að
re'kna út tap ársins í krónum. Ef
V| miknum með að leiguverð
k^ ár'nU 1988' hafi Verið 10
/ Eg/ þá er heildartapið 278 millj-
°nir króna. Fyrir þá sem hrifnir eru
a stórum tölum, þá má reikna
^ngra. Ef við segjum að til
v eitthvað sem heitir „réttir raun-
í ?Xt'r / miðum t.d. við hagvöxt á
5 andi til lengri tíma um 3.0% og
ye UlTI °kkur að útgerðarmönnum
er I úthlutaður kvóti til eignar
^abundið árið 1990. Þá getum
engið gróflega eignatap ann-
utgerðarmanna u.þ.b. níu
ta' ,aröa króna, til viðbótar tekju-
^P' ótgerðar bætist tekjutap sjó-
y2 nna' sem er væntanlega tæpur
_ rr"Hjarður á ári. Tekjutap sjó-
te^.nna er þó annars eðlis þ.e. þær
se )Ur ganga til þeirra sjómanna
eru á smábátunum, tekjutap
.^8erðarmanna fær hinsvegar eng-
sta h Sem Það fer e'nun8's ^
kn^! 3 unc1"' auknum fjármagns-
tiá et8er^ar'nnar í heild og
ar Þv' kalla hreint tap þjóðarinn-
Það sem hér hefur verið nefnt
„tap útgerðarmanna", er að sjálf-
sögðu ekki einungis þeirra tap,
það er fremur tapaðar tekjur alls
þjóðfélagsins. Fáir eða engir verða
til að mótmæla því að annar floti
landsmanna hefði auðveldlega
getað bætt á sig tæplega 28 þús-
und tonnum. Þannig hafa þessi
mistök stjórnmálamanna valdið
mikilli sóun í fjárfestingu á undan-
förnum árum. Að auki hafa margir
okkar bestu sjómanna horfið til
þessara veiða, sem eru mun
mannfrekari en aðrar veiðar. Ekk-
ert er eðlilegra en að dugmiklir
sjómenn hafi notað sér það tæki-
færi sem þarna fékkst til að reyna
sig á eigin dekki. Og vafalaust eru
dæmi um verri fjárfestingar á ís-
landi, tvöhundruð og fimmtíu þús-
und manna þjóð sem telur sér
kleift að reka tvær sjónvarpsstöðv-
ar, sex dagblöð og tug út-
varpsstöðva þarf ekki að sjá
ofsjónum yfir þessari fjárfestingu.
Sjávarútvegur er hinsvegar sá
atvinnuvegur sem best er rekinn
hér á landi, og þeir aðilar sem
honum stýra þurfa að hafa vak-
andi auga á öllum atriðum sem
betur mega fara.
Vafalaust er vilji allra sem nú
hafa aflað sér réttar til að veiða á
miðunum að ekki bætist aðrir í
hópinn án þess að greiða fyrir
þann rétt. Takmörkunum er ekki
hægt að beita á þann veg að það
sem einum er bannað sé öðrum
frjálst. Rétthafar ættu að beita sér,
á þeim tíma sem til stefnu er fram
að næstu lagasetningu um stjórn
fiskveiða, að því að loka hringnum
þannig að þessi atvinnuvegur þúi
við heilsteypt lög sem nái til allra
þátta fiskveiðanna.
Aðilar í sjávarútvegi hafa margir
haft af því áhyggjur að framtak
manna sé drepið niður í kvótakerf-
inu. Þetta virðast óþarfa áhyggjur í
Ijósi þess að skip hafa gengið
kaupum og sölum undir kvótakerf-
inu í meira mæli en áður og
nokkuð stöðugt framboð hefur
verið á leigumarkaði aflakvóta, þó
nokkurt bakslag hafi verið undan-
farið hvað varðar það síðarnefnda,
af eðlilegum ástæðum. Sóknar-
kvótinn sem átti að auka frelsið í
veiðunum og veita framsæknum
einstaklingum tækifæri, virðist
með nýjum reglum fremur drepa
dugmikla menn í dróma.
Vakið er máls á þessum atriðum
núna, vegna þess að nú höfum við
fimm ára reynslu af kvótakerfinu
og samkvæmt ummælum Halldórs
Asgrímssonar sjávarútvegsráð-
herra í Sjávarfréttum 2. tbl. 1989,
er stefnt að því að leggja fram til-
lögur um breytingar á kvótakerf-
inu þegar ráðgjafarnefnd hefur
skilað af sér. Rétt er því að hags-
munaaðilar hefji umræður og gefi
sér góðan tíma til að koma sér
niður á reglur sem sæmilegur
friður er um. Hér er ekki um að
ræða málefni sem afgreitt verður í
fljótræði.
í næstu tölublöðum Ægis munum
við rifja upp gang mála innan
kvótakerfisins til dagsins í dag og
væntum þess að menn beri skoð-
anir sínar fram. Vilji menn breyt-
ingar á stjórn fiskveiða þá er um
það stórt mál að ræða að ekki
verður afgreitt á litlum klíkufund-
um.