Ægir - 01.07.1993, Side 6

lestir af 55 þúsund lesta kvóta Nor-
egs í lögsögu íslands. Með sama
hætti höfðu íslensk skip heimild til
að veiða Í36.500 lestir af 390 þús-
und lesta kvóta sínum í lögsögu
Jan Mayen. Auk þessara takmark-
ana á veiðimagni var norskum
stjórnvöldum tilkynnt að aðeins
20 norskum skipum væri heimilt
að vera samtímis við loðnuveiðar
innan lögsögu íslands og var það í
samræmi við fyrri reglur.
Veiðar norskra skipa gengu vel í
byrjun vertíðar og þegar í júlí náðu
þau að veiða bráðabirgðakvótann
eða 55 þúsund lestir. Óskuöu
Norðmenn |)á eftir heimild til þess
að veiða 10 þúsund lestir umfram
bráðabirgðakvóta sinn sem kæmi
síðan tii frádráttar endanlegum
kvóta Noregs. Féllust íslensk og
grænlensk stjórnvöld á þessa
beiðni Norðmanna og var sam-
þykki íslenskra stjórnvalda bundið
því skilyrði að veiðar á þessu við-
bótarmagni færu fram utan ís-
lenskrar fiskveiöilandheigi.
Mælingar rannsóknaskipsins
Árna Friðrikssonar í ágúst 1992 á
magni og útbreiðslu ókynþroska
loðnu leiddu í ljós að loðnan var
mjög dreifð og myndaði ekki torf-
ur. Hafrannsóknastofnunin lagði
því til að fellt yröi úr gildi bann
við loðnuveiðum sunnan 67°45'N
og var það gert í byrjun september.
Eftir haustmælingar Hafrann-
sóknastofnunarinnar í október
1992 lagði stofnunin til 2. nóvem-
ber að heildarkvótinn yrði aukinn
um 320 þúsund lestir eða úr 500
þúsund lestum í 820 þúsund lestir.
Féllust stjórnvöld í Noregi og
Grænlandi á þessa hækkun og í
framhaldi af því var heildarkvóti
íslensku skipanna aukinn í
639.600 lestir.
Þótt loðnuveiðar hafi farið vel af
stað í upphafi sumarvertíðar gengu
þær treglega lengst af til áramóta.
Nóvember var skásti mánuðurinn í
veiðunum og gaf hann rétt um 80
þúsund lestir af loðnu. Ástæður
þess hve veiðarnar gengu illa voru
að loðnan stóð lengstum djúpt og
þétti sig lítt. Þá bætti ekki úr skák
að veður var lengstum rysjótt.
Heildarafli íslensku loðnuskip-
anna á sumar- og haustvertíðinni
var aðeins rétt um 214 þúsund
lestir. Heildarafli norsku loðnu-
skipanna varð u.þ.b. 65 þúsund
lestir og fékkst sá afli næstum ein-
göngu í júlí. Norsk skip voru ekki
við veiðar hér frá því í byrjun
ágúst til áramóta utan tveggja eða
þriggja sem komu hingað í stuttan
tíma í nóvember og desember. I
júlí og ágúst voru við loðnuveiðar
nokkur færeysk skip sem fengiú
höfðu veiðiheimildir frá græn-
lenskum stjórnvöldum. Heildarafl*
færeysku skipanna til áramóta varð
18.154 lestir og þar af fengu þaU
9.786 lestir í fiskveiðilandhelgi ís-
lands.
Vetrarvertíöin 1993
í janúarmánuöi gengu loðnU'
veiðar mjög illa, enda var veð-
urofsi með eindæmum allan þann
mánuð. Afli íslensku skipanna
varð aðeins um 36 þúsund lestir *
janúar. Nokkur norsk skip komu
hingað til veiða í byrjun janúar en
gátu lítið sem ekkert aðhafst vegna
veðurs og fóru heim aftur unl
miðjan mánuðinn. Ekkert færevsk*
skip kom til veiða eftir áramót- (
Hins vegar kom í fyrsta skipf*
grænlenskt loðnuskip „Ammas
sat", sem áður var Harpa RE-342,
til veiða hér við land. Fékk þetta
grænlenska skip 988 lestir a
loðnu. Var það eini loðnuafli er
lendra skipa á þessari vetrarveití
eftir áramót.
í febrúar lagaðist tíðarfarið og
loðnan varð veiðanleg- ^e 11 ^
loðnuveiðar mjög vel þann mánu
allan og öfluðust þá rúmlega 30
þúsund lestir.
Þann 9. febrúar 1993 lagði Ha
rannsóknastofnunin til að heilda
kvótinn yrði aukinn um 80 ÞllS
und lestir, eða úr 820 þúsund les^ ^
um í 900 þúsund lestir. Eft**
stjórnvöld í Noregi og Grænlan ^
höfðu fallist á þessa auhninS^
heildarkvótans gaf ráðuneyti
svohljóðandi fréttatiIkyn n' * 1 ^
þann 17. febrúar 1993: „Sjávar^
vegsráðuneytið tilkynnir að he
6 LOÐNUVEIÐAR 1993