Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Qupperneq 81

MeðferS opinberra mála
155
fi'am þegar í fyrsta þinghaldi, þegar öll gögn eru fram
komin, og eftir að málflutningur, munnlegur eða skriflegur,
er ákveðinn. Þegar ekkert nýtt hefur komið fram í prófun
ákærða og engin framhaldsrannsókn hefur verið ráðin
samkvæmt 133. gr. þá geta sakflytjendur ef til vill þegar
flutt mál, enda hafi þeir áður vissu um það, hvernig það
verði flutt. Mega þeir jafnan gera ráð fyrir munnlegum
Uiálflutningi, nema þeir óski báðir skriflegs flutnings. En
þá þyrftu þeir áður að hafa fengið vissu um samþykki
dómara. Þegar sú vissa er fengin, þá geta þeir haft sókn
°g vörn tilbúna í fyrsta þinghaldi, að því tilskildu, að í
Pi'ófun ákærða komi ekkert fram, sem nokkurrar nýrrar
athugunar að ráði þurfi.
Þegar framhaldsrannsókn hefur fram farið samkvæmt
1^4. gr., eða eitthvað nýtt, er máli skiptir, kemur fram
* prófun ákærða, sbr. 2. málsgr. 134. gr., þá má ekki
Vænta þess, að sakflytjendur séu við því búnir að flytja
þegar mál, því að áður þurfa þeir venjulega að kynna
Sei' það, sem í henni hefur komið fram. Verður því venju-
|ega að veita sakflytjendum einhvern frest til undirbún-
lngs sóknar og varnar, sbr. 2. tölul. 2. málsgr. 137. gr.
Með tímanum mun venja skapast um þessi atriði. Um
tilhögun málflutnings segir í 3. málsgr. 135. gr. Er sú
ilhögun slík sem tíðkast í hæstarétti.
Að lokinni sókn og vörn skal taka mál til dóms, 4. máls-
135. gr. Nú má vera, að dómari telji enn gögn vanta,
Seni kostur sé að afla, og ekki megi án vera, þá tekur hann
^al upp af nýju til framhaldsrannsóknar. Fer um hana sem
fyrr
þörf
er sagt. Flutning máls af nýju má þá ákveða eftir
um. Að þessu loknu verður mál tekið til dóms af nýju.
Það sýnist Ijóst, að ákvæðin um ina nýju dómsmeðferð
eSgja dómendum og sakflytjendum nýjar skyldur á
erðar, með því að þessi málsmeðferð er óþekkt á landi hér.
n niálin, þar sem skilyrðislaust skal hafa hana, verða fá.
ni f jölda hinna málanna veltur mest á því, hvernig dóms-
^álaráðherra framkvæmir ákvæði 2. tölul. 130. gr. lag-
anna.