Tímarit lögfræðinga - 01.12.1951, Síða 4

218
Tímarit lögfræSinga
30. gr. stjskr. er hann aðeins nefndur forseti eða forset-
inn, og má raunar segja, að það standist vel sem stytting
heitisins forseti Islands. Hitt er óeðlilegra, að í 8., 9., 11.,
12., 16., 17., 19., 20., 21., 22., 23., 24., 25., 26. og 79. gr.
stjskr. er hann nefndur forseti lýðveldisins. Hefði óneit-
anlega farið betur á því að hafa um þetta fullt samræmi
og tala ætíð um forseta Islands, þar sem forseti lýðveldis-
ins er nefndur, eða eftir atvikum aðeins um forseta eða
forsetann, þegar svo stendur á, að endurtekning á síðari
hluta embættisheitisins er bersýnilega óþörf.
Sú tilætlan, sem fram kom á Alþingi 1944, sbr. Alþt.
1944 A, s. 166, að embættisheitið sé forseti Islands, verður
þó að teljast nægilega glögg. Enda er í þeirn lögum, sem
sett hafa verið um lögkjör forseta, talað um forseta Is-
lands, sbr. lög nr. 36 17. júní 1944 um laun forseta Islands
og lög nr. 36 12. febrúar 1945 um framboð og kjör forseta
Islands.
III.
Forseti íslands er kosinn til stöðu sinnar. Segir um það
í 3. gr. stjskr. fForseti Islands skal vera þjóðkjörinn.
Ekki stoðar þó þjóðkjör eitt, því að forseti verður að
fullnægja vissum skilyrðum til þess, að lcjör hans sé gilt,
auk þess sem ýmsar nánari reglur eru settar um það,
hvernig kjörið fari fram.
1) Hvergi segir það berum orðum í stjskr., að forseta-
efni þurfi sjálfur að gefa kost á sér til forsetastarfs, en
berum orðum er það tekið fram í 4. gr. laga nr. 36 1945,
að með framboði skuli fylgja samþykki forsetaefnis.
Vafalaust er, að almenna löggjafanum hlýtur að vera
heimilt að gera slíka kröfu um samþykki forsetaefnis, því
að alveg ótvíræð ákvæði þyrftu að vera í stjórnarskránni
til þess, að maður yrði skyldaður án samþykkis síns að
taka að sér svo ábyrgðarmikið starf sem forsetastarfið.
Það verður þvi að ætla, að jafnvel þótt löggjafinn vildi
mæla svo fyrir, að ekki þyrfti samþykki forsetaefnis til
framboðs, þá mundi slík lagafyrirmæli ekki standast. En