Tímarit lögfræðinga - 01.12.1951, Side 40

254
Tímarit lögfræðinga
sæta ákvæðum 8. gi\, og aðrar klausur, sem samkvæmt
hæstaréttardóminum hafa sömu verkanir.
2. Ávísun. Sólídarisk ábyrgð (hrd. 12/3).
A hafði selt B salt til útgerðar hans 1946 fyrir rúm-
lega 20 000 kr. Til greiðslu þessarar skuldar gaf B út á-
vísun á hendur C, sem hafði á hendi sölu á fiski B, sem
ekki var veðsettur eða andvirði hans. C seldi síðan fisk
B, er hann hafði aflað 1946 og afhenti banka andvirðið,
rúmlega 126 000 kr. og lét ávísunina fylgja. Bankinn not-
aði féð til greiðslu skuldar B við hann vegna útgerðar B
1947. Með því að forráðamönnum bankans var kunnugt
um ráðstöfun B á áðurnefndum hluta af andvirði fisksins
og fiskurinn eða andvirði hans var ekki veðbundinn bank-
anum, var honum talið óheimilt að ráðstafa andvirði fisks-
ins í bága við ráðstöfun B samkvæmt ávísuninni, og var
því dæmt skylt að greiða A ávísunarfjárhæðina með 6%
ársvöxtum. C hafði einnig verið stefnt til greiðslu fjár-
hæðarinnar og var hann dæmdur til að greiða hann in
solidum með bankanum, með því að C hafði í heimild-
arleysi afhent bankanum hana.
3. Grunnleiga. — Lögjöfnun (hrd. 11/6).
A og B gerðu grunnleigusamning 1861, sem með breyt-
ingu, er gerð var 1911, átti að binda þáverandi og síðari
eigendur óákveðinn tíma. Með því að uppsagnarréttur
leigusala var þannig takmarkaður og nú óvís, þótti ákvæði
hans um leigugjaldið ekki eiga að binda leigusala um ó-
fyrirsjáanlegan tíma. Hafi leigusali því rétt á að krefjast
með hæfilegum fyrirvara mats á leigunni. Og eftir gildis-
töku laga nr. 75/1917, um útmælingar lóða í kaupstöðum,
löggiltum kauptúnum o. fl., var leigusali talinn, samkvæmt
lögjöfnun frá 2. málsgr. 2. gr. þeirra, eiga heimtingu á
mati lóðarleigunnar 10. hvert ár.
4. Vömmerki. Óréttmæt einkenni (hrd. 20/4).
Gosdrykkjaverksmiðja notaði flöskur með upphleyptu