Tímarit lögfræðinga - 01.07.1953, Blaðsíða 8

134
Tímcirit lögfræSinga.
að stjórnvöldin séu eðlilegir liðir í föstu stjórnkerfi ríkis-
ins eða óæðri greina þess.
Samkvæmt framansögðu verður að telja það grund-
vallarreglu íslenzks stjórnarfarsréttar, að stjórnleg kæra
sé almennt heimil, þótt hún hafi eigi stoð í settum lögum.
En sú aðalregla verður að sæta ýmsum undantekningum,
sem hér verða þó ekki raktar nánar.
III
Þegar lög geyma ákvæði um stjórnlega kæru, er að sjálf-
sögðu tekið fram til hvaða stjórnvalds ákvörðun megi
skjóta. Oftast er þá kærustigið eitt, og viðkomandi ráð-
herra (ráðuneyti) það stjórnvald, sem ákvörðun má bera
undir. Frá þeirri skipan eru þó ýmis afbrigði. I skatta- og
útsvarsmálum eru t. d., svo sem kunnugt er, sérstök kæru-
stig tírlausnum skattanefnda (skattstjóra) og hrepps-
nefnda (niðurjöfnunarnefnda) má skjóta til hlutaðeig-
andi yfirskattanefnda, en úrskurðum þeii'ra aftur til ríkis-
skattanefndar, sem kveður upp fullnaðarúrskurð í þessum
málum, sbr. 37., 38., 40. og 41. gr. 1. 6/1935 og 22., 23. og
24. gr. 1. 66/1945. Ráðstöfunum barnaverndanefnda má
skjóta til úrskurðar barnaverndarráðs, sbr. 54. gr. 1. 29/
1947. Úrskurðum fasteignamatsnefnda verður skotið til
yfirfasteignamatsnefndar, en hún leggur fullnaðarúrskurð
á málið, sbr. 15. gr. 1. 70/1945. Úrskurðum hreppsnefnda
varðandi kosningakærur og kjörgengi hreppsnefndar-
manna má skjóta til sýslumanns, sbr. 29. og 37. gr. 1.
81/1936. Komist sýslumaður að því, að einhver ályktun
hreppsnefndar fer fram yfir það, sem hún hefur vald til,
eða er að öðru leyti gagnstæð lögum, eða miðar að því að
gera einhverja ráðstöfun, sem sveitin getur haft tjón af,
getur hann með bréfi til oddvita hreppsnefndarinnar ónýtt
ályktunina fyrst um sinn, ef hún hefur eigi þegar verið
framkvæmd. En síðan skal hann leggja málið fyrir næsta
sýslunefndarfund, sem kveður upp fullnaðarúrskurð um
það, sbr. 29. gr. sveitarstjórnarl. nr. 12/1927. Mörg fleiri