Tímarit lögfræðinga - 01.07.1953, Blaðsíða 22
148
Tímarit lögfræSinga.
Efni kærunnar er krafa eða beiðni um það, að stjórn
valds ákvörðun verði breytt kæranda í hag eða á þá lund,
sem kærandi æskir. Nú er hugsanlegt, að æðra stjórnvald
komizt að þeirri niðurstöðu að lokinni rannsókn, að kærð
ákvörðun sé kæranda hagstæðari en rétt er. Þá rís sú
spurning, hvort það geti breytt ákvörðuninni í óhag kær-
anda. Ef æðra stjórnvald hefði getað tekið það mál til með-
ferðar án kæru, verður að svara spurningunni játandi, sbr.
t. d. 39. og 41. gr. skattal. nr. 6/1935. Sé stjórnvaldi hins
vegar því aðeins lieimilt að sinna máli, að lögmæt kæra
liggi fyrir, verður líklega almennt að telja það bundið við
kærukröfur, þ. e. a. s. að það gæti ekki breytt kærðri
ákvörðun í aðra átt en krafa liggur fyrir um. Ákvörðun
verður því aila jafna ekki breytt í óhag kæranda, sem gert
hefur kröfu um breytingu sér í hag, nema til þess sé sér-
stök heimild.1)
1 dómi hæstaréttar 26. jan. 1925 sýnist þó byggt á gagn-
stæðum skilningi.2) Þar voru málsatvik þau, að aðili hafði
kæj't útsvar sitt til lækkunar, en niðurjöfnunarnefnd hækk-
aði útsvarið mjög verulega, þar eða hún taldi nýjar upp-
lýsingar réttlæta slíka hækkun. Gjaldþegn taldi hækkun
þessa ólöglega og synjaði greiðslu, eftir að hann hafði ár-
angurslaust kært til bæjarstjórnar. Var þá beðið um lög-
tak. Umboðsmaður bæjarstjórnarinnar taldi niðurjöfnun-
arnefnd heimilt að breyta útsvari til hækkunar, þótt kært
hefði verið til lækkunar. Taldi hann algengt, að niðurjöfn-
unarnefndin liækkaði útsvar á skattþegnum, sem kærandi
hefði tekið sér til samanburðar, án þess að nokkur krafa
hefði komið fram frá kærandanum eða öðrum um það, að
útsvar samanburðarmannsins væri hækkað.
Fógetaréttur Reykjavíkur segir:
„Fógetarétturinn verður að fallast á það, að niðurjöfn-
unarnefndinni sé heimilt, þótt niðurjöfnunarskráin sé
komin út eða hafi verið framlögð, að breyta niðurjöfnun-
inni í aðra átt en þá, sem kæra eða krafa liggur fyrir um . .
i Slir. P. Amlcrscn, bls. 520.
-) Sbr. Ilrd. II, bls. 14.